Znajdź zawartość

#1 Gruzja a Polska. Historia mojej rodziny 1. Co łączy Polaków z Gruzinami? Na piewszy rzut oka bardzo mało. Inna kultura, obyczaje, styl bycia, klimat no i nawet odległe są od siebie te dwa państwa. Niby nic, ale jednak nie można zapomnieć o ważnej sprawie, historii. Już za czasów II Rzeczpospolitej Polskiej dwa narody nawiązały ze sobą pozytywne stosunki. Polska jako jeden z nielicznych krajów uznała Gruzję jako niepodległą i od 1919 roku starała nakłonić do pewnej sprawy. Dyskutowany był sojusz, według którego Polska miała przekazać Gruzji sprzęt wojskowy i amunicję, w zamian za co Gruzja zobowiązała się do podjęcia zbrojnej akcji przeciw Sowietom (wojna polsko-bolszewicka). Nic z tego jednak Polacy obronili się sami (Cud nad Wisłą), a Gruzja po inwazji komunistów została wcielona do ZSSR. Polska nie uznała aneksji Gruzji przez Sowietów i utrzymywała kontakty z osiadłym w Paryżu gruzińskim rządem emigracyjnym, wspomagając ruchy niepodległościowe w Gruzji. Dobre stosunki pomiędzy Polską a Gruzją spowodowały napływ emigrantów z Gruzji do Polski, m.in. byłych żołnierzy gruzińskiej armii, którzy wstąpili do polskiej armii. Bardzo spodobało się Gruzinom w Polsce, uciekli ze swojej ojczyzny, która przetrzebiona wojną pogrążyła się w biedzie. Uciekli do kraju, który niejako przeżył ten sam zawód, ale 125 lat wcześniej, a także podobnie jak Gruzja bronił się przed bolszewikami, z tą róznicą że jednak skutecznie. Czasy jednak się zmieniały, powstali dwaj wielcy dyktatorzy świata, Adolf Hitler i Józef Stalin, który o ironio urodził się na ziemiach gruzińskich (w zasadzie to wielce prawdopodobne że w Osetii Południowej), a jak wiadomo Gruzini i Osetyjczycy nie żyli ze sobą w zgodzie. Tym panom jednak ktoś we wczesnych latach przemielił mózg i stali się najgroźniejszymi przestępcami tamtego wieku. Wracając do wątków typowo historycznych, wszyscy wiedzą co obydwaj zrobili z Polską. Wtedy to bardziej korzystnym miejscem nie tylko dla przybyłych 20 lat wcześniej gruzińskich żołnierzy stała się ich ojczyzna. Została ona zapomniana przez Sowietów, którzy nie po raz pierwszy w historii pogrążyli się sami przez swoje imperialistyczne działania. 2. Smutna historia przodków Około 15000 Polaków i wielu Gruzinów odbywało nieraz bardzo niebezpieczne podróże w stronę Kaukazu, które według niektórych źródeł udane były tylko w 40%. Ale jednak do dziś w Gruzji żyje 6000 ludzi, którzy identyfikują się z Polską i to także dzięki temu, że nie zapomoniano o swoich przodkach, którzy podejmując ryzyko ocalali swoje rodziny przed śmiercią. Jednym z nich był właśnie Lasha Tumaniszwili, mąż Polki Hanny i ojciec (miał syna Grzegorza- Giorgiego i córkę Tamarę- Tamar). Wszyscy razem zdołali zbiec do Rumunii, a stamtąd dzięki pomocy Rumunów przez Turcję udało się dotrzeć do Gruzji. Od granicy było całkiem niedaleko do Khoni, miasteczka skąd pochodził Lasha. Gdy tam dotarł, zobaczył jednak wstrząsające rzeczy. Całe miasto było ograbiane, tak samo jak jego dom, wszystkie dokumenty były porozwalane, meble zniszczone, a na zardzewiałym już oknie Lasha znalazł taką oto notkę: " Lasha nie szukaj nas, całe miasteczko przewieźli na Syberię. To wszystko za karę, za to że broniliśmy się. Ojca już zabili, a ja z twoją siostrą już i tak tu nie wrócimy, nie wiemy gdzie jedziemy, Rosja długa i szeroka. Jeśli to czytasz nie podejmuj zbędnego ryzyka." Kochająca mama, Peta Lasha do końca swego życia umartwiał się, ale według instrukcji matki nigdy nie podjął działań mających na celu odnalezienie jego matki i siostry. Wciąż wierzył, że żyją, ale w głębi duszy wiedział, że stracił swoją gruzińską rodzinę. Razem z żoną postanowili porzucić to miejsce i z 1 letnim Giorgim i 5 letnią Tamarą w 1941 ruszyli w głąb Gruzji, gdzie było jeszcze bezpieczniej. Dotarli w końcu do Tbilisi, gdzie zamieszkali w dzielnicy przedmieścia, krótko mówiąc biedoty. Tak po krótce opisałem jak moja rodzina, dokładniej pradziadkowie zamieszkali w Gruzji. Do dziś w moim domu nikt nie zapomniał o tym co się stało w trakcie wojny i gdzie jest nasz drugi dom..