Skocz do zawartości

Znajdź zawartość

Wyświetlanie wyników dla tagów 'anglia' .

  • Wyszukaj za pomocą tagów

    Wpisz tagi, oddzielając je przecinkami.
  • Wyszukaj przy użyciu nazwy użytkownika

Typ zawartości


Forum

  • Strefa Administracyjna
    • Ogłoszenia Administracji
  • Football Manager 2024 (FM 2024, FM 2023, FM 2022, FM 2021, FM 2020)
    • Football Manager 2024 (FM 2024)
    • Football Manager 2023 (FM 2023)
    • Seria Football Manager
    • Taktyki i trening
    • Kariery
    • Scena FM
  • Inne
    • Piłka Nożna
    • Sport
    • Różne
    • Gry komputerowe
    • Porady sprzętowo-techniczne
  • Youth only Youth only
  • Fantasy Premier League Fantasy Premier League
  • Journeyman Journeyman
  • Gramy online w Football Managera Gramy online w Football Managera
  • Polakman Polakman

Szukaj wyników w...

Znajdź wyniki, które zawierają...


Data utworzenia

  • Od tej daty

    Do tej daty


Ostatnia aktualizacja

  • Od tej daty

    Do tej daty


Filtruj po ilości...

Dołączył

  • Od tej daty

    Do tej daty


Grupa podstawowa


Website URL


Gadu Gadu


Skype


Klub w FM


Ulubiony klub


Skąd


Zainteresowania

Znaleziono 10 wyników

  1. Miasteczko Haywards Heath położone w dystrykcie Mid Sussex jest typową sypialnią dla mieszkańców Londynu, Brighton czy Crawley. Lokalna legenda głosi, że nazwa miejscowości pochodzi od znanego rozbójnika pod imieniem Jack Hayward, który terroryzował mieszkańców w średniowieczu, a jego czyny były tak niecne, że pamięć o nim przetrwała wieki. Współcześnie, to trzydziestotysięczne miasto (wciąż wzrastające wskutek bliskości portu lotniczego Gatwick) poszukuje nowego „DNA”, które być może narodzi się w powstającej od lat 90. XX wieku południowej dzielnicy miasta, Bolnore. Piłka nożna od zawsze jest i będzie silnie powiązana z Wielką Brytanią. To tu znajdują się najgorliwsi fanatycy piłki, a w opisanym regionie funkcjonuje nawet 24-ty szczebel ligi angielskiej (ola Boga!). W mieście najbardziej rozpoznawalnym klubem piłkarskim jest Haywards Heath Town F.C. (10-ty szczebel ligowy) oraz grający w lidze wyżej „Rycerze św. Franciszka”. Mało osób wie zaś o istnieniu totalnie amatorskiego klubu AFC Bolnore, który do tej pory (klub istnieje od dwóch sezonów) ośmieszał się nawet na najniższym szczeblu angielskiej struktury. Ostatnio klub przejął miejscowy piekarz-przedsiębiorca Scott Lane (niebywały idealista), który marzy o tym, żeby wprowadzić swój świeży nabytek przynajmniej na poziom Ekstraklasy Regionalnej (13-ta liga angielska). Menedżerem ustanowił syna swojego znajomego, Charliego Chandlera, który pomimo młodego wieku, posiadał skromne doświadczenie w prowadzeniu juniorskich zespołów z klubu St Francis Rangers (jego piłkarską karierę wykluczyła wada serca). Wersja: Football Manager 15.3.2 (data rozpoczęcia 13.06.2014) Zespół: AFC Bolnore (klub amatorski) Liga: Mid-Sussex Football League Division Eleven Dostępne ligi: Anglia (24), Francja (4), Hiszpania (3), Irlandia (2), Irlandia Północna(3), Niemcy (3), Polska (2), Portugalia (3), Szkocja (4), Walia (1), Włochy (3) Zaczynam zabawę, która objawiać się będzie w miesięcznych odcinkach (do czasu aż będę grał na szczeblu lokalnym (13-24)…) CZERWIEC 2014 Pierwsze dni nowego sztabu szkoleniowego wiązały się ze słowem: poszukiwania. Klub opuszczony został przez zawodników, którzy wykpili miejscowego przedsiębiorcę, a na barkach dzielnej szóstki (obok prezesa i menedżera, byli to asystent Dean Turner, skaut (ho ho ho), fizjoterapeuta oraz koordynator pionu juniorskiego (HO HO HO)) pozostało znalezienie przynajmniej jedenastu wspaniałych kopaczy, którzy mogliby zasilić klubową kadrę. Tu przydały się już pewne znajomości jakie Chandler załapał za czasu, gdy jeszcze regularnie grał w lidze juniorskiej z Brighton, w którym trenował. Sięgnął za telefon i zaczął dzwonić po lokalnych agentach, którzy z pewną dozą niedowierzania, ale jednak polecili mu ciekawe nazwiska z wolnego rynku. Operacja prosta nie była, bo chłopakom trzeba było zapewnić: a) mieszkanie b) pracę c) przekonać że granie na totalnym dnie jeszcze może im pomóc w rozwoju kariery. O ile ten ostatni czynnik był jeszcze do spełnienia, o tyle o dwa pierwsze było naprawdę trudno. Pomimo trudności, znalazła się jednak grupa zawodników, którzy podjęli ryzyko i dzięki wsparciu lokalnego dewelopera, zgodzili się z nami trenować. Wynikiem tych działań było skompletowanie 15-osobowej kadry, która dnia 30 czerwca prezentowała się następująco: Bramkarze: Aaron Morrison (BR, l.21, były zawodnik Airbus UK, klubu z ekstraklasy walijskiej) Andy Pryce (BR, l.34, były zawodnik m.in. Market Drayton) Obrońcy: Chris Lynskey (OŚ, l.18, były zawodnik Cefn Druids, klubu z ekstraklasy walijskiej) Marvel Ekpiteta (OŚ, l.17, były zawodnik juniorskich kadr Stevenage) Kier Dickson (OL, l. 17, darmowe wypożyczenie z Barnet) Zodel Brown (OP, l.18, były zawodnik juniorskich kadr Tottenhamu :O) Nigel Seidu (OP, l.18, były zawodnik juniorskich kadr West Hamu :O) Pomocnicy: Jack Sellick (ŚP, l.18, były zawodnik juniorskich kadr Peterborough) Harrison Weeks (ŚP, l.21, darmowe wypożyczenie z Eastleigh) George Wickings (OPP, l.19, były zawodnik juniorskich kadr Leyton Orient) Celal Osman (OPŚ, l.20, były zawodnik juniorskich kadr Ebsfleet) Dan Clayton (OPL, l.22, były zawodnik m.in. Gainsborough) Jordan Carter (OPL, l.19, były zawodnik juniorskich kadr Cardiff) Napastnicy: Alex Howell (NŚ, l.21, były zawodnik m.in. Eastbourne Boro) Levi Wright (NŚ, l.18, były zawodnik juniorskich kadr Peterborough) W międzyczasie konsultowano też sprawę wynajmu boiska na sparingi i ligowe mecze i udało się pozostać na Bolnore Recreation Ground (kameralny stadionik na obrzeżach dzielnicy). Udało się też znaleźć dodatkowego trenera Warrena Evansa (byłego zawodnika Cinderfordu). 30-ego dnia czerwca, klub rozegrał pierwszy oficjalny sparing w dość testowym składzie: (TOW) AFC Bolnore (Level 24) 5-0 Brackley Town Development (Level 10) Bramki: Alex Howell 4’, 80’ Celal Osman 62’ Levi Wright 90’, 90+3’ Notes trenera: Cholera, jeszcze niedawno miałem obawy czy ten projekt w ogóle wypali. Ja dopiero zaczynam swoją karierę, więc do takiego Pryca to nawet nie mam podejścia. Długi czas zajmie mi przejście na Ty wobec niego. Jestem niebywale dumny z wysiłków naszego sztabu, które zaowocowały znalezieniem odpowiednich zawodników na wszystkie pozycje. Widzę w nich naprawdę solidny materiał i przyszłość (nawet w staruszku Andy’m). Sprawiliśmy niemałą niespodziankę i cyknęliśmy przyjezdnych z Brackley na koniec tego miesiąca. Co prawda to tylko sparing, ale niecodziennie outsiderzy robią taką miazgę z faworyta. Wyzwanie na następny miesiąc: dalsze poszukiwania zawodników. Liga startuje na początku sierpnia.
  2. Informacja: Jest to część 2 opka, o tym samym tytule, który znajduje się w dziale archiwum. Zarchiwizowanego – link: http://forumcm.net/index.php/topic/6908-10-950-dni-na-i-pod-lawka-trenerska/ Można się spodziewać umieszczania nieregularnie części kariery . Podsumowanie sezonu 2010/2011 Walka o utrzymanie trwała do ostatniej minuty, ostatniego spotkania z GKS Bełchatów. Mecz wygrałem 3:1 (Nawrocik x2, Malinowski), niestety rezultaty innych spotkań spowodowały, że zająłem 13 pozycję w lidze. W trakcie meczu byłem nawet na bezpiecznej dwunastej pozycji. Po tej wygranej, morale drużyny wzrosło i spotkań barażowych z RKS Famegiem Radomsko się nie obawiałem. Ostatecznie w dwumeczu wygrałem 3:1. Z transferów zawiódł mnie Harasimowicz, na plus wyszło pozyskanie Okikiolu. Sezon 2011/2012 Początek sezonu odwiedził mnie Główny Księgowy i oznajmij, że na transfey mam okrągłą sumkę, 400 tysięcy funtów. Ucieszyłem się, gdyż może to ułatwić realizację trzech celów: Awansu do grupy mistrzowskiej. Awansu do ćwierćfinału Pucharu Polski, Awansu do ćwierćfinału Pucharu Ligii. Od początku zacząłem poszukiwać zawodników, zdolnych wypełnić to zadanie. W ten sposób klub zasilili w dniu 1.07.2014 r., następujący gracze: Andrzej Grzelak, Stanisław Terlecki, Piotr Lech (reprezentant młodzieżówki), Paweł Zając. Klub też opuścili: Truszczyński, Vogel, Dąbrowski, Szymański, Nowakowski, Jurkowski, Adamski. Zatrudniłem scouta Wołczyka a kontrakt rozwiązał trener Artur Kupiec. ================================================================================================ 2011/2 Transfers ================================================================================================ Date Player In From Fee ----------------------------------------------------------------------- 27.6.11 Zbigniew Wolczyk Free Transfer Free scout 1.7.11 Dariusz Banas Miedz Bos 1.7.11 Andrzej Grzelak Wisla Ł110K 1.7.11 Stanislaw Terlecki Polkowice Bos 1.7.11 Piotr Lech Orlen Bos 1.7.11 Pawel Zajac Cracovia Ł12K 1.7.11 Wojciech Lobodzinski Gryf Ł95K Date Player Out To Fee ----------------------------------------------------------------------- 7.6.11 Maciej Truszczynski Released Free 8.6.11 Kamil Kolpak Released Free 22.6.11 Artur Kupiec Released Free trener 23.6.11 Holger Vogel Released Free 1.7.11 Marek Dabrowski Ruch Chorzow Ł35K 1.7.11 Mariusz Szymanski Radomsko Bos 1.7.11 Mariusz Nowakowski Widzew Bos 1.7.11 Marcin Jurkowski Widzew Bos 1.7.11 Piotr Adamski Radzionkow Ł18K W międzyczasie zgłosiła się Wisła Kraków (uczestnik LM )i za milion funtów, w sześciu ratach zakupiła Michała Golańskiego. Zastępstwo już pozyskałem, właśnie reprezentanta U-21. We wrześniu wzmocniłem skład jeszcze Jackiem Jezierskim z Polonii Warszawa (28 tysięcy funtów) – brak jego profilu w linkach. Poniżej linki do profili zakupionych graczy: Zakupieni gracze - linki do obrazków. Polska ma w sumie: dwa miejsca w LM (Wisła w 3 rundzie i ŁKS 2 rundzie), jedno w PUEFA (Legia 1 runda) i Groclin (Inter-Toto). Ostatecznie do LM weszły Wisła i ŁKS.
  3. FM: 6.0.3 DB: duża Zasady: własne Pliki dodatkowe: Bomboniera Mega Supa Profesora Ligi: Angielska, Szkocka, Polska , Niemiecka, Holenderska, Francuska, Hiszpańska , Rosja, Czechy, Włochy (od najniżej i pełna symulacja). Klub: Düsseldorfer Turn- und Sportverein Fortuna 1895 e.V. (Regionalliga Nord) Założony: 5.05.1895 Stadion: LTUArena Pojemność: 51 500 miejsc Przydomek: F95 Sukcesy: Mistrzostwo Niemiec: 1933 Wicemistrzostwo Niemiec: 1936 Puchar Niemiec: 1979, 1980 Finalista Pucharu Niemiec: 1937, 1957, 1958, 1962, 1978 Finalista Pucharu Zdobywców Pucharów: 1979 Zwycięzca Pucharu Intertoto: 1967, 1984, 1986 Ciutat de Palma: 1989 Gauliga: 1927, 1929, 1931, 1933, 1936, 1937, 1938, 1939, 1940, 1940 Amatorskie mistrzostwo Niemiec: 1977 Wicemistrzostwo 3 Ligi Niemieckiej: 2009 Polonika: W klubie występowali w przeszłości Polacy: Rudolf Wojtowicz (1986–1992), Tomasz Zdebel (1988–1990), Ryszard Cyroń (1992–1997), Marek Leśniak (1997–1999), Paweł Bocian (1997–1999) i Adam Matuszczyk (2012). Ciekawostka: Kibicami drużyny z Dusseldorfu jest kapela Die Toten Hosen, która dotowała klub, kiedy ten miał problemy finansowe.
  4. Dyskusja na temat grupy D, jednej z ciekawszych na tegorocznym Mundialu. 1. Urugwaj 2. Kostaryka 3. Anglia 4. Włochy Mam szczerą nadzieję na świetny mecz Anglików i Włochów i wierzę, że to te dwie drużyny wyjdą z grupy. Nie można jednak zapomnieć o nieobliczalnym Urugwaju.
  5. FM: 13.3.0 DB: duża Zasady: własne Ligi: Angielska, Szkocka, Polska, Niemiecka, Holenderska, Francuska, Hiszpańska (od najniższej). Klub: FC Eindhoven (holenderska Erste Divisie) Założony: 13.10.1909 Stadion: Jan Louwers Stadion Pojemność: 4 600 miejsc Przydomek: Blauw-witten Największe sukcesy: Mistrz Holandii – 1953/1954; KNVB Beker: 1936/1937 Największy rywal: Helmond Sport (Erste Divisie), poprzednio PSV. Ilość sezonów w Erste Divisie: 53 (rekord). Po spadku w sezonie 1976/1977 z najwyższej klasy rozgrywkowej, jest drużyną nieprzerwanie występującą na drugim szczeblu rozgrywek. Ciekawostką jest, że w 2004 roku nawiązano współpracę z PSV, skąd wypożyczono kilku graczy. Cele do zrealizowania (klubowe) – plan 10 letni: Awans do Eredivisie w przeciągu pięciu sezonów, Utrzymanie się w niej, W pierwszym sezonie zajęcie pozycji w przedziale 9¸13, Rozwiązanie współpracy z PSV i zostanie w przyszłości klubem partnerskim dla innego klubu, Zdobycie Mistrza Kraju, Zwyciężenie w KNVB Beker. Cele do zrealizowania (menadżerskie) Po zdobyciu Mistrza Kraju i zwycięstwie w KNVB Beker przejście do innego kraju. Zdobycie tam Mistrza oraz Pucharu Krajowego.
  6. .... - Bristol City, to klub znany w całej Anglii. Komplet na naszym 22. tysięcznym stadionie, to praktycznie codzienność. - Richard z zachwytem opowiadał o klubie, w którym pracował przez całe życie. Bla bla bla. Prawda jest taka, że Bristol City tkwił po pas w gównie i od lat nie mógł się z niego wydostać. Jaki kurwa komplet widzów. To skąd te długi i średnia wieku zespołu wynosząca 25. lat. - A jak jest ze szkoleniem młodzieży? - Zapytałem z lekkim uśmiechem. - Szkolenie młodzieży stoi na bardzo wysokim poziomie. Śmiem twierdzić, że pod tym względem jesteśmy najlepsi w całej lidze. - To przestawało być śmieszne. Richard zachwycał się nad śmierdzącym gównem jakby było to gówno, które pobiło rekord Guinessa. - Oto John Atyeo. Nasz najlepszy strzelec. Grał bardzo dawno temu, ale to legenda. Jest pan w stanie sobie wyobrazić, że strzelił dla nas 314. bramek. Niech pan poda mi innego napastnika, który strzelił tyle bramek w... - Richard się zawahał. - W? Czyżby w czwartej lidze Angielskiej, a może w piątej? - Oto drzwi do biura prezesa. Szef już na pana czeka. - Kolesiowi wyraźnie udało się uciec od tematu. Widocznie było, to dla niego wstydliwe. Chyba pierwszy raz chciał powiedzieć zdanie, które nie pochwalałoby Bristolu. Otworzyłem drzwi, ale przedtem ugryzłem się w język. - Richard! Jeszcze jedno pytanie. - Tak proszę Pana. - Jak on się nazywa? - Lekko przyciszonym głosem zapytałem. - Kto? - Twój szef idioto! - Od dzisiaj Pan może być moim szefem, a prezes, to Keith Dawe. - Dzięki Richard. Lepiej módl się żebym nie został twoim szefem. - Odpowiedziałem jedną nogą przekraczając próg. Rozejrzałem się i zobaczyłem Keitha. Siedział na obrotowym krześle tyłem. Miałem trochę czasu, aby przez okno zobaczyć klepisko, po którym biegało kilku czarnoskórych chłopców. - Witam. Przyszedłem tutaj z nadzieją, że da mi pan pracę. - Dopóki nie musiałem trzymać kontraktu wzrokowego z prezesem byłem bardzo pewny siebie. - Usiądź. - Prezes przekręcił się o 180. stopni i spojrzał na mnie. Wypełniłem jego polecenie i lekko poluzowałem krawat. Gdyby nie, to pewnie leciałaby ze mnie pot. Zawsze stresowałem się, gdy ktoś postawiony wyżej rozmawiał ze mną o pracy. - A, więc powiedz mi dlaczego chcesz dostać tą pracę? - Ponieważ, jestem młodym managerem i chciałbym osiągnąć sukces. - Nieśmiało powiedziałem. Keith tylko się uśmiechnął. - Słyszę, to przy każdym naborze i jeszcze nigdy nie dałem takiemu człowiekowi pracy. - A asystent Richard? - Było mi obojętne jak zareaguje prezes. Wiedziałem, że mam marne szanse, a, gdybym nie zapytał o tego głupka, to pewnie długo bym tego żałował. - Na prawdę chcesz znać jego historię? - Skinąłem głowa. - W takim razie był bratankiem poprzedniego managera i jego pozycja jest nienaruszona. - Keith spojrzał mi w oczy. A po chwili milczenia dodał - Czasem mówi dziwne rzeczy, ale nie zarabia zbyt wiele i nie pogrąża naszego klubu. Wbrew pozorom, jest doświadczonym asystentem. - Jeśli jest takim wspaniałym asystentem, to czemu były manager już tutaj nie pracuje. - Bo zmarł w wypadku samochodowym. Po tej tragicznej wiadomości zastanawialiśmy się nad zakończeniem działalności Bristol City... Właściwie, to, gdyby nie Richard pewnie szukałby pan pracy u konkurencji. Mimo, to złośliwi twierdzą, że poprzedni manager zostawił tylko długi. To na prawdę smutne. - Sytuacja zrobiła się nieco nerwowa. Nie sądziłem, że kiedyś usłyszę taką historię. - Nie wiedziałem o tym. Właściwie to przyznaję się bez bicia, że historia tego klubu nie jest mi znana. - To liczy się najmniej. Dobre wyniki szybko uczynią z Pana lokalnego bohatera. - W głowie zabrzmiały mi słowa prostytutki z mojego miasta. Zwykła mówić, że nie długość, lecz technika czynią z Ciebie zawodnika. - A, więc jest Pan wstępnie zainteresowany moją osobą? - Zapytałem. - Tak. Jest Pan młody, ma charyzmę. Takiego trenera potrzebuje Bristol City. - Byłem już pewien, że w końcu dostanę tą robotę. - Ale nie tak szybko. Zatrudniam Pana na okres próbny. Po trzech miesiącach zacznę się zastanawiać nad przedłużeniem umowy. - Dobre i to. A co mam zrobić przez ten czas? - Masz wygrywać mecze i dobrze przepracować okres przygotowawczy. Transfery, to chyba nie jest dla Ciebie spore wyzwanie. Mam tylko prośbę. Korzystaj z młodych graczy. Dostaniesz 300,000$ na transfery i 110,009$ na płace. Celem jest awans. - Awans z takim budżetem. No kurwa nie sądzę szefie. Dzisiaj nie mamy Prima Aprilis. Mam się bić o awans? - Bij się o przedłużenie kontraktu, bo już mi podpadasz. - Keith spojrzał na drzwi. Miał wyraźnie dosyć tej rozmowy Po opuszczeniu gabinetu byłem zmieszany. Mogło być gorzej. Niby mam tę robotę, ale budżety i męczenie się z takim człowiekiem jak Richard...To nie zachęcało do owocnej pracy.
  7. Cześć Porwałem się z motyką na słońce. Zacząłem grę w 14 lidze angielskiej zespołem FC Real Whaddon Cheltenham. Chciałbym prosić kogoś o zrobienie jakiejś grafiki dla tego zespołu logo, herb Ten klub nie ma swojej strony, ale udało mi się znaleźć ich herb: http://full-time.thefa.com/DisplayTeamNews.do?noticePlacementID=960548132&noticeID=255857774&teamID=460720079&league=1920903 ID tego klubu to 2062003785. Oczywiście chodzi o FM 2012. Będę wdzięczny za pomoc.
  8. I. PIĄTA STRONA ŚWIATA 5 Maja 2011 roku Pustkę na rynku tak typową tylko w okresie od listopada do marca spowodował mroźny długi weekend i co nawet tu w Beskidach jest pewnego rodzaju anomalią. W ciągu paru dni biały puch pokrył wszystkie okolice w tym i to małe miasteczko. Fakt, co jakiś czas przechodzili jacyś ludzie, najprawdopodobniej do pracy, ale w tym okresie byłoby tu już sporo turystów, zwłaszcza tych, którzy przyjechali tu porostu by wypocząć. Tego poranka centrum miasta było jednak ciche i spokojne. No może nie do końca.. Ulicą Krakowską przejeżdżał właśnie Volkswagen. Będąc ściślejszym najsłynniejszy jego model Golf, z 92’, czyli sygnowany numerem III. Dość niezgrabnie wciął się na plac rynkowy i chwilę potem dość ostro zaparkował, co zostało skwitowane tą oto kłótnią mojego kolegi z jego dziewczyną. - Kurde. Kobieto, co ty robisz? I Ty masz prawo jazdy? - spytał ironicznie Bartek. - Żebyś wiedział, że mam. Zresztą marudzisz, nie było tak źle.- stwierdziła pewnie Kasia. - Tak, to ja zawsze będę gorszy.- skwitował Bartek. - Aj przestań, nie było tak źle. Co nie Stefek? - spytała Kasia. - Pewnie. Może nie kłóćmy się. Wysiądziemy i pójdziemy do pensjonatu. - stwierdziłem. Przed wyjściem z samochodu obleciało mnie jeszcze zimne spojrzenie Bartka, który chyba myślał, że podlizuję się jego nowej dziewczynie. Ale nie, nie takie było moje intencje. Chciałem ich jak najszybciej wyprowadzić z samochodu i zaprowadzić ich do pensjonatu, który prowadzą moi rodzice. Od czasu, gdy wyjechałem do Warszawy w wieku licealnym odwiedzałem ich tylko na święta. Teraz jednak wracam na stałe po piętnastu latach na "stare śmieci". Po studiach techniczno-informatycznych zamierzam rozwinąć tu własny, gdyż w tym regionie jest zapotrzebowanie na artykuły tego działu. W Warszawie mieszkałem u swoich dziadków na Woli i mieszkałem u nich prawie przez cały rok, wykluczając te noce w trakcie, których imprezowałem bądź byłem poza Warszawą. Mojego kolegę, Bartka poznałem z kolei podczas mojego krótkiego epizodu, jaki zaliczyłem trenując piłkę nożną w drużynie juniorskiej "Czarnych Koszul". Pech zadecydował, że kiedy byłem w najwyższej formie i miałem poważne szansę wskoczyć do zaplecza Polonii odezwała się do mnie stara kontuzja. Jeszcze trenując w młodzikach mojego rodzimego klubu, Ogniwa złamałem obojczyk, co jak wszyscy zorientowani wiedzą wiąże się z długą przerwą. Moje miejsce zajął wtedy Bartek i to jemu udało się zabłysnąć wyżej. Zaliczył nawet krótki epizod w I zespole i to w zwycięskim sezonie Czarnych Koszul. Szybko uznano, że jest za słaby na napastnika i Polonia bez żalu oddała go do Hutnika. W ślad za nim poszedłem i ja. Obaj osiągnęliśmy mały sukces, bo swą dobrą grą łapaliśmy się do składu. Niestety nasze starania nie zostały wtedy zauważone przez scoutów, gdyż Hutnik, jako drużyna spisywał się słabo. Zdecydowałem, więc, zresztą jak i Bartek zająć się na poważnie nauką, a w tym czasie amatorsko dogrywać w jakimś zespole. Agrykola Warszawa z wielką chęcią przygarnęła nas no i tak przez następne parę lat trenowaliśmy wspólnie w tym klubie. To tyle, jeśli chodzi o moją historię. Teraz trochę o podróży. Bartek oczywiście ma rację, Kasia, choć wcale nie jest blondynką nie potrafi prowadzić. I nie, że wszystkie stereotypy coś dla mnie znaczą, ale jest mało kobiet, które naprawdę potrafią jeździć i coś wycisnąć z samochodu. Wracając do dziewczyny Bartka, parę razy w trasie zgubiła drogę i gdyby nie ja, który znam te drogi jak mało, kto dojechalibyśmy tu w następnym tygodniu. Kaśka jest młodsza od Bartka o dwa lata. Podobnie jak jego wszystkie byłe może się pochwalić ładnymi piersiami i pięknymi, gęstymi włosami. Nie powiem brzydka nie jest, ale nie w moim typie. Bartek jednak, jeśli chodzi o swoje kobiety jest bardzo zaborczy i nie dopuszcza do siebie myśli by ktoś się nimi interesował, nawet najlepszy kolega. Wychodząc z samochodu, poczułem to. Tak to jest to powietrze, pomyślałem. Nie tylko ja zresztą było zachwycony klimatem tego miejsca. Co ciekawe to Bartek poczuł się tu jak u siebie w domu. Szybko z tego relaksu wybiła go jednak dziewczyna. - Kochanie czujesz to powietrze?- spytał Bartek. - Tak, ale teraz nie mamy czasu. Jest zimno, weź walizki i idziemy.- odpowiedziała. - To jest typowe dla tego miejsca. Mamy tu taki beskidzki mikroklimat, przyzwyczaicie się.- odpowiedziałem. - O patrz, a co to?- wskazała palcem Kasia. - To stara studnia, jest na rynku od 100 lat. Jeszcze paręnaście lat temu ludzie czerpali z niej wodę, a prababka mówiła mi, że miała też funkcję przeciwpożarowe. - odrzekłem. - To całkiem ciekawe, nie Bartek?- spytała Kasia do zasępionego coraz bardziej Bartka. - Tak, coś w tym jest. Chodźmy już do pensjonatu.- wyraźnie odszedł od tematu zabytków, bo nigdy tu nie był. - No to w drogę, choć w zasadzie już ten budynek widzimy.- rzekłem. - To ten budynek? Bardzo ładny, już mi się podoba. – stwierdziła Kasia. I znów to samo spojrzenie ze strony Bartka. Nic sobie jednak z tego nie robiłem. On nie znał moich zamiarów, a już patrzył się na mnie groźnie, choć tak naprawdę powinien na swoją dziewczynę, która mam dziwne wrażenie, trochę nam nie leci. Pozostawmy jednak tą głupią historię, bo teraz mogłem rozkoszować się ponownie klimatem mojego miasta. Tutejszym mieszkańcom różne strony świata kojarzą się z zupełnie czymś innym. Gdy przyjedzie turysta z północy to od razu popatrzą posępnie, bo pomyślą, że znad morza, bądź wielkomiastowy. Z drugiej strony, gdy pojawi się obcokrajowiec z południa to zły, bo będzie posępnie patrzył na Polki. Zachód kojarzy im się głównie z wielką kasą i ogłupionymi gwiazdami, a wschód z biedą, historią Polski no i dalej idąc z wojną. A tu? Tu jest właśnie piąta strona świata, tu wszystko ustaję, wszelkie problemy wydają się być tu błahostką z tym, co można przeżyć poza tą piękną górską okolicą. Nie oznacza to jednak, że nie ma tu nawet wyjątków…
  9. Słońce znów daję w czambo, dokładnie tak jak wtedy gdy tu przyjechałem. A było to bardzo dawno, no może to krótko patrząc na moje życie, ale prawdę mówiąc zapominam już rzeczy, które robiłem tu na początku. Przyjechałem tu 20 lat temu w 1990 będąc 19 letnim, mało ambitnym chłopakiem, który przyjechał tu za pierwszą ambitną pracą, na budowie... Spotkałem wtedy wielu moich obecnych przyjaciół, zarówno Polaków jak i Anglików, Niemców i paru Egipcjan. Byłem świadkiem jak Egipt się zmieniał, kiedyś bardziej spokojny, choć z trwogą o kolejną wojnę z Izraelem, dziś jest więcej waśni w państwie i czuję tu początek jakieś rewolucji.. Jak się okazało już kilka miesięcy po przyjeździe udało mi się kontynuować pasję, którą zacząłem w Polsce. Chodzi tu o sens mego życia, piłkę nożną.. Moją karierę piłkarską zacząłem w LKS Mogilany jako 14 latek. Od samego początku byłem wyrózniającą się postacią w klubie, gdzie nawet zagrałem parę meczów w seniorskiej kadrze jako skrzydłowy. Pamiętam jak biły się o mnie Garbarnia Kraków i Cracovia i gdyby nie wyjazd pewnie, grałbym już przynajmniej w 3 lidze albo w juniorach drugiej krakowskiej drużyny. Pozostawiłem to jednak za sobą, gdyż rodzice nie widzieli sensu w piłce nożnej, gdyż chcieli bym osiągnął coś w życiu. Stwierdziłem, dobra zrobię to sam, wyjechałem na własną rekę do Egiptu, gdzie miałem zapomnieć o piłce i zacząć pracować w Kairze. Ale albo to ja nie zapomniałem o mojej pasji, albo ona o mnie. Dziwnym trafem, kiedy grałem z nowo poznanymi na budowie kolegami, przyłączyli się do nas gracze i trener lokalnej drużyny (mieszkaliśmy blisko Kairu w blokach robotniczych, w Al Quabbat). Trenerowi spodobała się moja gra i już za tydzień miałem przyjść na testy do tej drużyny. W końcu w ciągu miesiąca zadebiutowałem w pierwszej drużynie, pierwszy mecz i 2 asysty przeciwko liderowi 2 ligi, lepiej bym sobie tego nie wymarzył. Potem do asyst zacząłem dokładać również i bramki, a nasz zespół otarł się w 1991 o awans. Zarówno ja jak i drużyna nie poddaliśmy się i ze zdwojoną siłą ruszyliśmy w kolejny sezon. Wciąż utrzymywałem rodziców w tym, że pieniądze zdobywam tylko dzięki działalności jako robotnik.. niedługo jednak... Przyszła gwiazdka owego roku, trener pozwolił mi wyjechać na święta do rodziny, czułem wtedy, że była to okazja by powiedzieć o tym rodzicom.. O dziwo zaregowali na to ze spokojem i stwierdzili, że jako dorosły podejmuję za siebie własne decyzje i tylko czas pokaże czy błędne. Wróciłem do klubu i jakby natchniony słowami rodziców grałem świetne mecze, które poprowadziły nas do awansu w 1992.. W przerwie letniej biły się o mnie wielkie kluby egipskie i trafiłem w końcu do znanej firmy, wprost ze stolicy Al-Ahly. Zamieszkałem z innymi obcokrajowcami, ale nie zapomniałem o budowie. Pierwszy sezon tj. 1992/1993 nie wspominałem dość dobrze, drużyna była silna i trudno się było przebić, na dodatek zdobyliśmy tylko Puchar Egiptu, co dla ekspertów było wielkim zawodem naszej drużyny. Wtedy przetrzebiono skład i dano szansę młodym, w tym i mi. Zresztą rok 1993 jest dla mnie wyjątkowy, poznałem swego czasu piękną Polkę, która była przewodniczką w muzeum w Kairze, który zbudowaliśmy wcześniej. Jak się potem okazało, ta kobieta została moją żoną w 1997. Wracając jednak do futbolu w sezonie 1993/1994 nasza drużyna odniosła dosłownie na każdym polu sukces, wygrała ligę i Puchar Zdobywców Pucharów w Afryce, a ja byłem główną postacią drużyny. Co prawda Puchar Egiptu przeleciał nam koło nosa, ale biorąc pod uwagę młody skład odnieśliśmy wielki sukces. Wtedy jakiś tam scout z Polski zaczął mnie nakłaniać bym grał dla Polski, ale tak samo czyniły władzę egipskiej piłki. Przeprosiłem Egipcjan, ale moje serce zawsze biło dla Polski i w 1994 zadebiutowałem w reprezentacji w czasach Henryka Apostela. Pierwszy mecz pamiętam i to jak, bo daleko to nie miałem, we wrześniu zaliczyłem bowiem debiut w przegranym meczu wyjazdowym z Izraelem 1:2. Pojawiłem się w drugiej połowie, ale furory nie zrobiłem. Wróciłem do klubu i dalej ciężko pracowaliśmy by znów zdobyć mistrza, udało nam to się ponownie i w sezonie 1994/1995 znów wygraliśmy ligę. Zostałem wybrany graczem ligi i byłem tak rozpoznawalny, że byłem często zaczepiany przez fanów i fanki. W 1995 znów wróciłem też do reprezentacji i na wiosnę u siebie odgryźliśmy się Izraelczykom pokonując ich u siebie 4:3. Wciąż mieliśmy szansę na Euro 1996. W tym roku zacieśnił się mój związek ze wspomnianą przewodniczką, Asią. Zacieśnił się mimo, iż porzuciłem już pracę na budowie i zająłem się na dobrę piłką nożną. Do tego doszedł inny aspekt, bo w 1995 wracam do Polski! Za grube pieniądze z Huty kupuję mnie Hutnik Kraków, a w Egipcie pozostawiam mój dom i kolegów. HKS dzięki mnie i paru innych zawodników staję się niemałą sensacją rozgrywek i zdobywa 3 miejsce. W 1996 wygrywamy ze Słowacją 5:0 w reprezentacji i jesteśmy blisko Euro.. Wszystko zawaliło się jednak w Bratysławie, gdzie totalnie się pogubiliśmy i przegraliśmy 1:4, a ja zrezygnowałem na jakiś czas z reprezentacji. W 1996/1997 dalej grałem dla HKS, ale było to rok mniej udany dla mnie i dla drużyny i osłodził mi tylko go Puchar UEFA, w którym też nie błysnęliśmy. Jako dość doświadczony gracz w 1997 przechodzę do Schalke 04 Gelschenkirschen, do zespołu który został rozsprzedany po triumfie w Pucharze UEFA. Do zespołu wchodzę świetnie, ale potem się coś zacina. Trener i inni piłkarze psioczą na mnie i w złej atmosferze odchodzę w 1998 z klubu z Zagłębia Ruhry i wracam do Polski, gdzie buduję dom w Krakowie z moją żoną, gdyż niedługo na świat ma przyjść mój synek... W 1999 roku wracam do reprezentacji i podpisuję także kontrakt z Wisłą Kraków, odnosimy w tym sezonie zawód, bo mistrzem zostaję Polonia Warszawa, a nie wielka wtedy Wisła. Drużynie narodowej z kolei nie udaję się dostać do kolejnego Euro i trenerem zostaję Engel. W sezonie 2000/2001 zostajemy mistrzem kraju, a ja osobiście królem strzelców. Drużyna narodowa z kolei zaczyna z moim udziałem jak się to potem okaże marsz do MŚ 2002. W 2001/2002 znów nasza drużyna przegrywa rywalizację ligową i jest druga, a w pucharze dość szybko kasuję nas Inter Mediolan. Na MŚ w 2002 definitywnie kończę przygodę z reprezentacją po blamażu. Mój dorobek to 32 mecze z 6 golami i 10 asystami dla drużyny narodowej. Sezon 2002/2003 jest wielkopomny dla Wisły, wracamy na sam szczyt, a mój syn, który zaczyna już kopać piłkę w klubie, widzi jak ojciec przegrywa dopiero w 1/8 finału po wyrównanym dwumeczu z Lazio Rzym (w między czasie rewanżuję się Schalke, pokonując ich rundę wcześniej). Powoli jednak przychodzi czas kiedy nachodzą się kontuzję, tych w 2003/2004 zdarza się mi zdecydowanie za dużo i tylko z ławki oglądam jak znów zdobywamy mistrza. Jak się okazuję 2004/2005 to mój ostatni sezon jako gracz w piłce nożnej. Z Wisłą zdobywam mistrza i głównego asystenta ligi. Kończę z zawodowym trenowaniem i na 3 lata oddaję się własnemu biznesowi, którym okazuję się budownictwo. W 2008 postanawiamy z żoną wrócić do Egiptu, gdzie mamy dom i zaczęliśmy nasz związek. 10 letni Jarek zaczyna z kolei swoją karierę juniorską w Al-Ahly, a ja zostaję trenerem juniorów. Nasza drużyna odnosi wielki sukces i uważana wcześniej za słabo przygotowaną wygrywa w lidze U-17. Kiedy w następnym sezonie wygrywam z nimi ligę i dokładam do tego Puchar Kontynentalny widzą we mnie zbawcę nie tylko jako piłkarza, ale także jako trenera, wtedy przychodzi do mnie ciekawa propozycja z 2 ligowego zespołu, a to co dzieję się teraz to jest tuż po podpisaniu zawodowego kontraktu z Matrouh FC... A zatem jest 1 czerwiec 2010, a do początku sezonu zostało jeszcze 4 miesiące, jesst zatem nad czym pracować.... FM 2011 11.3 Baza danych: duża Liga: Egipt (2), Polska (3), RPA (2), Korea (2), Meksyk (2), USA (1), Anglia (6), Niemcy (3), Hiszpania (3), Australia (1), Brazylia (3), Argentyna (2) Zasady: HC Zespół: Matrouh FC (2 liga, Dolny Egipt) Mam nadzieję, że ten opek będzie dłuższy niż poprzedni i żaden brak chęci, albo spalony dysk lub zgubiony save nie przerwie mi tej kariery (na brak chęci jestem zabezpieczony ligami ze wszystkich kontynentów). I wybrałem FM 2011, bo mam do niego większy sentyment niż do FM2012.
  10. Witam, Po długiej przerwie postanowiłem, iż rozpocznę ponownie dzielić się z Wami swoimi poczynaniami w FMie. Tym razem mowa o najnowszej części oznaczonej numerkiem 12. Niektórzy z Was może jeszcze pamiętają mnie z dawnych dziejów, gdzie za czasów FM 10 i FM 11 brałem czynny udział w opisywaniu swoich karier. Jeżeli nie, to będziecie mieli teraz okazję. Jak zawsze, szukam przeciętnego zespołu, w którym będę mógł spokojnie się rozwijać jako manager, aby z biegiem czasu sięgać po największe trofea. Z FM 12 mam już spory czas do czynienia i postanowiłem, że tym razem opiszę swoją karierę tutaj. Z góry zaznaczam iż będzie ona dość statystycznie przedstawiana, bez większego opisywania poszczególnych spotkań. Tylko i wyłącznie miesięczny opis i co roczne podsumowanie. Mam nadzieję, że zainteresuje Was moja przygoda. Jeżeli chodzi o klub, to długo się zastanawiałem. Jak wiemy, FM 12 daje nam wiele możliwości co do wyboru i doboru lig w późniejszym czasie, jednakże ja na starcie postanowiłem, iż nie będę wybierał, jak dla mnie, egzotycznych lig. Dlatego też wybór padł na Anglię, a tam znalazłem zespół, który w sezonie 2011/2012 ma bronić się przed spadkiem z Championship. Mowa tutaj o londyńskim Millwall. Postawiłem sobie jasny cel na zbliżający się sezon. Nie jest to uniknięcie spadku, lecz walka o awans. Jak się to wszystko ułoży i zakończy? Okaże się w najbliższym czasie.
×
×
  • Dodaj nową pozycję...