Skocz do zawartości

Ranking użytkowników

Popularna zawartość

Treść z najwyższą reputacją w 15.03.2019 uwzględniając wszystkie miejsca

  1. 7 punktów
  2. Podjechalismy z @krzysfiolpod hale targowa na festiwal i zaraz przed wejściem napisał @Vami że się spizgal na festiwalu Cannabis i jest już w hotelu. Toteż widzimy się jutro
    5 punktów
  3. 5 punktów
  4. Eurowings troll level: MASTER Po przegranym 0-7 meczu, kibice Schalke wracali z Manchesteru takim samolotem:
    4 punkty
  5. Krewka oddana, 36 raz już. Co raz bliżej biletu Dzień wolny czas zacząć. Chyba kulki pójdą w ruch
    4 punkty
  6. Borek się chyba na niego wkurwil w ostatnim Cafe Futbol, bo była mała inba o MLS. Hajto zaczął na niego najezdzac o zdanie że MLS to poważna liga i w pewnym momencie Borek powiedział że Hajto ma poprzec swoje wysrywy liczbami albo skończyć. Chyba coś w Borku pękło. Wczoraj w meczu Napoli słuchałem Wichniarka, ktory ma z nim komentować reprezentację i spoko się go słuchało.
    3 punkty
  7. Włączyłem Slavie prowadząca z Sevilla 1:0 i zastanawiam się jak to jest możliwe, że Prazanie mogą mieć 8 Czechów w pierwszej 11 i za chwilę pewnie będą w 1/4 LE a u nas taka Legia, która zapewne znowu wygra lige, musi mieć 90% zawodników z innych krajów i jest takim gownem?
    3 punkty
  8. Z tego co pamiętam z tłumaczeń @lad to atrybut decyzje będzie miał niższy grając na tej pozycji, a poza tym nic więcej się nie zmieni. Jak grajek ma odpowiednie atrybuty pod pozycje i rolę w której go widzisz, to będzie wymiatał nawet jak będzie na pomarańczowo
    2 punkty
  9. Dzięki, sprawdzę. Z kolei ja ostatnio odpaliłem sobie Expedition od Dune i jakie to jest dobre. Szczególnie tytułowy kawałek to rave na 100%
    2 punkty
  10. Jedziemy do Blackburn po mistrza! Fani szaleli i czekali na przypieczętowanie pierwszego od 36 tytułu. W Leeds panowała więc atmosfera wyczekiwania i gotowości do imprezy. Ogromna rzesza fanów zadrżała widząc przemieszany skład. W wyjściowej jedenastce znaleźli się Sergi Canos (PP), Bruno Morais (PL), Daniel Dąbrowski (PŚ), Alan Granger (OL) i ulubieniec kibiców: Tomoyuki Hara (OŚ). Gospodarze raczej nie zajmą miejsca premiowanego grą w europejskich pucharach, ale i tak podjęli walkę o zatrzymanie naszego święta. Długo grali jak równy z równym, trzymając grę na środku boiska. A w 34. minucie Jonathan Ikone (OPP) dostał podanie od.. Alana Grangera. Kanonada moich wiązanek trwała jeszcze długo po tym, jak skrzydłowy gospodarzy zagrał do Cesara Gomeza (NŚ), który zgubił krycie Bocqueta i Hary, którzy zaskoczeni zagraniem kolegi z obrony po prostu nie zdążyli wrócić. Snajper gospodarzy uderzył mocno i celnie. Georges Le Coz (BR) nie miał szans. Rywale prowadzili ledwie 3 minuty. Barry Molesley (NP) dostał piłkę od Dąbrowskiego, przytrzymał ją chwilę i odegrał do Canosa. Hiszpan uderzył z całej siły i Alban Lafont (BR) po prostu nie zdążył wyciągnąć ręki. 1-1! Do przerwy obie ekipy miały po jeszcze jednej dobrej okazji, ale obaj bramkarze popisali się świetnymi interwencjami. Po zmianie stron ciągle coś kulało, bardzo nieporadny był Mateusz Czerwiec (NL), który paprał co się dal. W jego miejsce wprowadziłem młodego Garetha Pease (NL) i to było to. 9 minut po wejściu dostał on zagranie od dającego z siebie wszystko, aby zrehabilitować się za babola z pierwszej odsłony Grangera. Pease wyskoczył i zawisnął w powietrzu niczym siatkarz skaczący do bloku i głową uderzył przy samym słupku. Lafont musnął piłkę, ale jednak nie dał rady zatrzymać futbolówki. 6 minut później Morais zaszarżował gubiąc rywali samą prędkością. Następnie zagrał mocno po ziemi w pole karne, gdzie zameldował się Pease. Mocny strzał i prowadzimy już 3-1! Kropkę nad "i" postawiliśmy w 82. minucie. Sergi Canos kiwnął dwóch rywali, zagrał piłkę na wysokości kolan na 5. metr. Tam czekał już Pease, który półwolejem skompletował bezcennego hattricka. Nasz wychowanek zapewnia nam więc mistrzostwo Anglii! 4 sezony! Tyle zajęło mojemu klubowi zdobycie mistrza kraju! Do czterech mistrzostw Polski i mistrzostwa Hiszpanii dołączam triumf w najlepsze lidze na świecie. W Leeds pozostają wiec dwa cele do zrealizowane: Liga Mistrzów i Klubowe Mistrzostwa Świata. Ktoś pamięta, że otarłem się o zwolnienie?
    2 punkty
  11. wyslalem zgloszenie po dwa bilety na final LM, a co mi tam
    2 punkty
  12. Kontrakt miał roczny, więc jest teraz FA. Skończył sezon z kontuzją, na razie cisza co z nim dalej.
    2 punkty
  13. A to mnie dziś takie coś śmieszy, nie wiem czy zabawne, ale myślę że aktualne
    2 punkty
  14. A dlaczego nie abonament? W nju masz umowę na czas nieokreślony, czyli możesz zrezygnować w każdej chwili a warunki dużo lepsze.
    2 punkty
  15. 2 punkty
  16. Nawet nie wiesz jak żałuję, że jestem dalej, bo w razie finalu zagrałby w ataku
    2 punkty
  17. Pamiętaj, ze english breakfast podstawa diety na Wyspach. Po nim mozesz pic piwa pod korek
    2 punkty
  18. ja miałem zawsze bekę z "wczoraj rozmawiałem z..." w wykonaniu Kołtonia, o kimkolwiek by nie była gadka to Kołtoń z nim wczoraj rozmawiał
    1 punkt
  19. 1 punkt
  20. Dobrze zarobiles. I muszę przyznać że dobrze ich wyceniasz, bo skoro po przejściu do lepszego klubu, ich cena i tak jest dużo niższa niż to co ty dostałeś, to naprawde świetne transfery.
    1 punkt
  21. A info o Afiabo poniżej * * * * Skład już znany. To teraz podsumowanie transferów w jedną i drugą stronę. Przyszli: Tomas Fabian <= Mlada Boleslav; 58 tys. € Jakub Prajza <= 1. FC Slovacko; 39,5 tys. € Milan Nitriansky <= 1. FK Pribram; 80 tys. € Antonin Sindlar <= Kladno; FT Stanislav Hofmann <= 1. FC Slovacko; 57 tys. € Dominik Urbancok <= FT Lazar Sajcic <= Dynamo Ceske Budejovice; 325 tys. € (450 tys. €) Lucas <= Hapoel Ironi Kiryat; powrót z wypoż. Wydane — 550 tys. € Odeszli: Petr Rothe => Olympia Praha; wypoż. Martin Dostal => Banik Ostarva; wypoż. 2.6 tys. € mies. James Morris => HFK Ołomuniec; wypoż. 1.8 tys. € mies. Bernardo Frizono => Slavoj Vysehrad; wypoż. David Afiabo => PSG; 2.5 mln € Jiri Bederka => Dynamo Ceske Budejovice; wypoż. 4.9 tys. € mies. Dramane Ouattara => PSG; 3.5 mln € Tomas Frystak => rezerwy; wyst. na sprzedaż Filip Hasek => rezerwy; wyst. na sprzedaż Rudolf Reiter => rezerwy; wyst. na sprzedaż David Bartek => rezerwy; wyst. na sprzedaż Lucas => rezerwy; wyst. na sprzedaż Zarobione — 6 mln €
    1 punkt
  22. No i gdzie info o Afiabo ?
    1 punkt
  23. Okres przygotowawczy minął. Trochę poszukałem, poszperałem i udało się ogarnąć kadrę Bohemians. Rewolucji w sumie nie było. Gwałtownych ruchów nie można było się spodziewać. Z niektórych byłem zadowolony- to raz. Dwa- budżet też ma granice. Wzmocnienia na każdą pozycję były potrzebne i udało się je zrealizować. To znaczy mam taką nadzieję. Sezon zweryfikuje. Nie ma co przedłużać. Przedstawiam pierwszy skład Bohemians na nowy sezon. Oczywiście mogą być małe roszady, ale to tylko tych najmłodszych graczy pewnie będzie dotyczyło. Bramka: Głównym bramkarzem będzie raczej Czech. Meksykanin dostanie swoje szanse, liczę na jego rozwój. Wcześniej numerem dwa między słupkami miał być Afiabo, ale niestety go straciliśmy- o czym niżej. Boczni obrońcy: Każdy będzie grał. Najbardziej liczę z prawej strony na Milana oraz młodego Brazylijczyka. Lewa flanka to będzie zapewne domena Fabiana, którego mieliśmy na wypożyczeniu i udało się go ściągnąć po wygaśnięciu kontraktu. Środkowi obrońcy: Wydaje się, iż Krch oraz Anglik będą parą numer jeden. Mieszanie i zgrywanie wszystkich będzie oczywiste. Któryś z młodzików z U-19 też pewnie zagra w jakiś spotkaniach. W sparingach miał okazję występować nasz wychowanek- Lukas Schuster. Sporo się nauczył. Myślę, iż za rok będzie włączony do pierwszego zespołu na stałe. Takim młodym uczącym się miał być Malijczyk Ouattara. Niestety nas opuścił. Pomocnicy środkowi: Zasadniczo mam do obsady tu dwa miejsca, stąd mała liczba graczy pozycyjnych. Myślę, iż Hasek oraz nowy nabytek Urbancok zrobią swoje. Młodszy z Hasków poszedł do rezerw, nikt nie chciał go wypożyczyć. W odwodzie są jeszcze młodzieżowcy: Kucera (16 lat), Hernandez (16 lat), Sindelar (16 lat). Zaviska, Vanicek, Masek mają dobre umiejętności, aby zagrać jako PŚ, więc też będą tam wrzucani przeze mnie. Ofensywni pomocnicy: Gruzin, Ekwadorczyk/Czech oraz Serb to pewniaki. Do nich awaryjnie włączeni mogą być wspomniani Zaviska, Vanicek, Masek. Młodzi Janda, Frydrych, Oprchal to jeszcze dzieciaki 15-letnie z małą czasną na grę. Ale są. W rezerwach kiszą się Reiter (wystawiony na sprzedaż) oraz Bartek, po którego nikt się nie zgłosił. W razie jakiejś tragedii mogą wejść do pierwszej drużyny. Napastnicy: Zazwyczaj gram jednym napadziorem i tu wybór prosty- król strzelców poprzedniego sezonu Angulo. Plus dla niego, że przyjął obywatelstwo czeskie, więc nie blokuje miejsca dla gracza spoza kraju. Do tego włączyłem młodych: Sakellarisa oraz Fucika.
    1 punkt
  24. Teraz już nikt nie pamięta, że kiedyś była taka szybka łamaga o imieniu Gareth (nazwisko Bale), tylko każdy zapamięta tego Garetha P.
    1 punkt
  25. Marzec 2028 roku - Oxford City po wygraniu LM pewnie zmierza po kolejne z rzędu mistrzostwo kraju, w kieszeni jest już puchar ligi i KMŚ. Skład gwałtownie odmłodziłem bez spadku jakości, przy okazji zarabiając fortunę na sprzedaży uznanych już grajków. Wtem - zwalniają Gattuso z Milanu, to dla heheszek wysyłam im aplikację, by zobaczyć, czy mi reputacja dojrzała do takiego momentu. Po rozmowie kwalifikacyjnej z Milanem na rozmowę bierze mnie prezes Oxfordu pytając, co chcę w zamian za zostanie. Patrzę na dostępne opcje i mówię - dajcie mi klub filialny w Anglii, chcę wypożyczać tam piłkarzy (mam dwa, w 5 i 6 lidze). Prezes skończył rozmowę w mig i kazał się zastanowić nad tym, czy chcę zostać w klubie FM taki realistyczny
    1 punkt
  26. Ja pierdolę, wygrywać w 46 min 3-0, a tu nagle robi się 3-4 i ostatecznie wygrywamy 5-4 Chyba zjebałem akcję podczas rozmowy w przerwie, gdy kazałem nie dać się ponieść emocjom, a było 2-0 i mój środkowy obrońca, który strzelił obydwie bramki, się zdenerwował na taki komentarz, a jeszcze próbowałem indywidualną gadką to naprawić, co oczywiście nigdy nie działa. Na dodatek po bramce na 3-0 zmieniłem drugiego środkowego obrońcę, bo mam tam trochę szpital, ale stwierdziłem, że przy 3-0 mogę wpuścić szrot. No i dwóch takich lamusów jak się spotkało na środku obrony, to prawie zrobiło mi armageddon
    1 punkt
  27. Zapisane, rzucę uchem Ale mi się dzisiaj magik trafił w sklepie. Koleś koło 50, szpakowaty, dość niski, z wasem. Ogólnie typowy facet w tym wieku. Stoję przy kasie, podchodzi, żeby zabrać koszyk z kupki. Tyle, że zamiast go wziąć to się zatrzymał dwa kroki przed, wyciągnął rękę w jego stronę i zaczal robić ruchy ręką i dłonią tak, jakby chciał go zaczarowac i przyciągnąć do siebie. Myślę sobie, wtf, może ma coś z reka i musi ją rozciagnac. No ale nie... Po chwili podszedł i bardzo delikatnym ruchem wsadził dłoń pod rączkę koszyka i najdelikatniej jak się da podniósł go i odłożył obok. Gdy postawil go na ziemi, podskoczyl w miejscu cztery razy, następnie wziął koszyk już normalnie za rączkę i w takim polkucnieciu zrobił z nim cztery skoki-żabki i zniknął między regalami.
    1 punkt
  28. Nie wiem komu płaci Liverpool ale jest to kasa dobrze zainwestowana
    1 punkt
  29. Tyle że wg mojej wiedzy, muzułmanie w AUS i NZL to żadni radykałowie, z radykalizmem raczej władze walczą. W tej świątyni byli obecni bodajże reprezentanci Pakistanu (?) w krykiecie (nikt z nich nie zginął), taki fajny symbol "synkretyzmu" kulturowego, dowód na mieszanie kultur. Tam bym się nie spodziewał psychola na tle rasowym...
    1 punkt
  30. https://nodik.pl/hustawka-hybrydowa-bright-starts-zebra-p-6866.html?gclid=CjwKCAjwmq3kBRB_EiwAJkNDp_27Jn8NNvPsyuDSSdHPyUyAETaGMbb0bEm1BKnALN5FATTD7M58bBoCqrYQAvD_BwE
    1 punkt
  31. Wiesz, ja heheszek nie robię, ale nie dziwi mnie to w ogóle. Radykalizm to nie tylko cecha muslimów, a w ogóle gatunku ludzkiego. Więc nie, nie jest to dla mnie dziwne, że do czegoś takiego doszło, bo spodziewałem się, że prędzej czy później do czegoś takiego dojdzie z "naszej" strony. Chore jest dla mnie zabijanie w imię religii, ideologii, ale niestety jak takiemu pojebowi się ujebie się taki plan w głowie, to ma mniemanie, że robi coś "dla większego dobra" niezależnie którą "stronę" reprezentuje. Typ zrobił 37 stronnicowy manifest motywujący jego czyny.
    1 punkt
  32. no ale ja nie cisne z tego, ze San Escobar to wymysl Waszczykowskiego sprzed 3(?) lat, tylko po prostu spodobala mi sie ta mapka nie widzialem jej wczesniej a Ambasada San Escobar istnieje tez w Swidnicy i maja tam bardzo dobre piwka
    1 punkt
  33. Stawiam na koniec miejsce nr. czy.
    1 punkt
  34. Trzeba wyprzedzić Wzwodzisław
    1 punkt
  35. Daje full ahead a mam 1/4 ahead. Bleh
    1 punkt
  36. A daj spokój. Wydałem hajs na Roziera, a ten out. Ruch do śmietnika
    1 punkt
  37. a w LE jest VAR? Bo imo tam powinien byc karny dla Slavii.. Slavia na 4-3 w 120 minucie
    1 punkt
  38. "Ten roaming to nie jest dobra sprawa" - coś apropo rozmów telefonicznych. Filmik za każdym razem bawi:
    1 punkt
  39. Bo ta pyszna wędlina jest z nazwy sopocka Nie paskudna płocka ani tym bardziej kłodzka po zjedzeniu której przed oczami tylko nocka taka jest historia wędlin przyjacielu mój z Wrocka Dodam jeszcze, że w Sanoku Sabina Dziedzina to jebana legenda jak Jarzyna ze Szczecina
    1 punkt
  40. Będzie Porto. Najsłabszy zespół więc na bank będzie w parze z Liverpool. Marciniak mistrz. Suarez depcze Denayera i w nagrodę dostaje karnego
    1 punkt
  41. OK, zrobiłem sobie szybki rajd po mojej biblioteczce pod kątem kombinacji dobrej lektury i fachowości (imho). Perski ogień Hollanda to przykład wzorcowy tego, jak powinna wyglądać książka popularno-naukowa. Materiał jest ciekawy, język nie przeszkadza, a autor wyraźnie daje odczuć, jaką pasją obdarzył swój temat. Temat klasyczny, bo wojny perskie... aczkolwiek jest w tym też szersze spojrzenie na obie walczące strony (chyba z lekkim przechyłem w perską stronę). Jakie to jest cudowne! Jak wciągające! Holland pisze o tym, dlaczego ideologicznie wojna z Hellenami była dla Dariusza koniecznością, o wysiłku organizacyjnym związanym z monstrualną wyprawą Kserskesa, o wielowątkowych motywacjach Leonidasa pod Termopilami, o intrygach w Atenach które doprowadziły do Salaminy, o tym przedziwnym dla nas dziś wymieszaniu religii, polityki i codziennych wydarzeń, które tak trudno zrozumieć... a zrozumieć warto. Mistrzowie śmierci Rhodesa traktuje o Einsatzgruppen. Jedynym drobnym minusem tego arcydzieła jest to, że autor zdawkowo jedynie pisze o ich dokonaniach w Polsce: koncentruje się na ich wyczynach w ZSRR (mogłoby być to zaznaczone w tytule). Tak czy inaczej to książka znakomita i wstrząsająca. Wstrząsająca jest jej beznamiętność: Rhodes nie sili się na emfazę, na wielkie emocje: fakty nie potrzebują tego sztafażu. Absolutnie najlepsza obok "Czasu eksterminacji" (której niestety nie mam, czytałem z biblioteki) książka o Zagładzie. Najlepsze w niej jest to, jak sprawnie pokazuje ewolucję przemysłu ludobójstwa: od mordowania wyłącznie mężczyzn w pośpiesznie kopanych dołach, po "pakowanie sardynek". Genialna. Straszna. SPQR - o niej pisałem na lubimyczytać, więc przekleję: Dobra, przystępna synteza dziejów Rzymu doprowadzona do edyktu Karakalli z 212 roku, który, jak twierdzi autorka, ostatecznie już dopiął historię jego antycznej wersji i rozpoczął drugą fazę jego rozwoju, tę średniowieczną. Ponieważ książka nie waha się sięgnąć po czasy legendarnego Romulusa (i to bynajmniej nie zdawkowo), jasne jest, że jej circa 500 stron nie jest w stanie stać się szczegółową monografią nadtybrzańskiego miasta które przeistoczyło się w imperium. Mary Beard powybierała więc kilkanaście momentów i problemów historii SPQR, by w tych migawkach spróbować dostrzec istotę "rzymskości" i sekret jej sukcesu dziejowego. Nie zawsze rozumiem jej wybory: bardzo duży fragment poświęcony jest starciu Cycerona z Katyliną a prawie wcale nie pojawia się Mariusz z jego reformą republikańskiej armii; tym niemniej jednak niemal z każdej kartki bije erudycja i sprawność literacka autorki. Warto przeczytać "SPQR", bardziej by _zrozumieć_ Rzym niż by poznać jego dzieje. Powstanie i upadek starożytnego Egiptu Wilkinsona to książka, o której pisałem na CMF już kilka razy, więc ograniczę się do tego, że nie przeczytacie nic lepszego całościowego o tej cywilizacji po polsku. Koniec. Czasy katedr to jedna z dwóch książek która sprawiła, że zakochałem się w wiekach średnich. Nie w ich historii, czy efektownych opowiastkach o koronowanych głowach: zakochałem się w samej epoce. To nie jest najłatwiejsza książka w moim zestawieniu, ale Duby ma taki jakiś dar, że kreuje nam klimat epoki zamiast go opisywać. Nie potrafię napisać nic więcej. Walka o Hiszpanię to być może najlepszy Beevor, jakiego czytałem, a generalnie czyta się go fantastycznie. Trochę widać tu delikatne lekceważenie zbrodni republikanów na rzecz dokonań frankistów, ale to naprawdę delikatne wrażenie (no i anarchiści z Barcelony jawią się tu tacy trochę bez skazy), ale to blednie przy ilości informacji i sposobu ich podania. To obłędnie dobra książka o bardzo ważnym, choć słabo w istocie znanym prologu do II wojny światowej. O Hitlerze Ulricha wypowiadałem się już na LC, więc przeklejam jedynie: Te prawie tysiąc stron nieco mnie obezwładniło, więc nie potrafię ustosunkować się do nich szczególnie wylewnie. Książka jest znakomita, choć początkowo zaniepokoiło mnie to, że zachwala ją Piotr Zychowicz do którego mam stosunek, powiedzmy, ambiwalentny. Ale tutaj akurat się z nim zgadzam. To naprawdę znakomite tysiąc stron, jedne z najlepszych jakie w ostatnich latach czytałem. Nie dałem oceny maksymalnej, bo dwa lub trzy razy się skrzywiłem: a to gdy wg autora słowo "rewolucja" ma wyłącznie pozytywne konotacje, a to gdy Volker Ullrich przyjmuje za pewnik swoją spekulację o autoerotyzmie Hitlera. Ale to drobiazg ledwo zauważalny w tej masie dobrej literatury historycznej. Szkoda tylko, że autor nie zdołał ostatecznie dokonać jakiegoś syntetycznego opisu władcy Trzeciej Rzeszy, słusznie zauważając, iż w gąszczu jego autokreacji, póz i konfabulacji ciężko jest znaleźć tego "prawdziwego Hitlera". Ale Ullrich jedną rzecz jednak przed nami odkrywa i niszczy jeden mit: Adolf Hitler nie był "człowiekiem bez osobowości", "człowiekiem bez życia prywatnego". Żywotność tego mitu jest zadziwiającym dowodem na siłę autokreacji hitlerowskiego mitu i dobrze, że ta książka stara się wysadzić go w powietrze. Jedna jeszcze uwaga: polski podtytuł (Narodziny zła) jest tak fatalny, tak sztampowy i tak oddalony od niemieckiego oryginału, że aż dziw, iż tłumaczowi nie zadrżały palce przy poniższym zdaniu ze wstępu.... "Pierwszy tom niniejszej biografii nosi tytuł "Narodziny zła", co jednak nie ma stwarzać wrażenia, jakoby chodziło o nieprzerwane pasmo sukcesów". Oryginał brzmi "Die Jahre des Aufstiegs"..... Marsz na Moskwę to unikalna książka o czasach napoleońskich, bo w zasadzie jest reportażem. Tak, reportażem. Autor wykorzystał fakt, że chyba co drugi z ocaleńców wyprawy rosyjskiej Napoleona napisał wspomnienia i je skompilował. I co prawda jest zażarcie antynapoleoński (jak to perfidny syn Albionu), ale to nic. Wypowiedzi żołnierzy mówią same za siebie. Polecam! Tu obok siebie stoją dwie znakomite książki. 1491 to opis Nowego Świata na chwilę (i trochę więcej niż chwilę) przed tym, jak stał się Nowy. WOW. Wspaniały, wstrząsający opis zaawansowanej cywilizacji tuż przed swoim Ragnarok. Mnóstwo ciekawych, czasem kontrowersyjnych informacji, wielki smutek, unikanie łatwych rozwiązań (nie, to nie okrucieństwo białych wyrżnęło tubylców (unika się tu słowa Indianie), to ospa). Konkwistador to druga strona medalu. To książka o Cortesie, książka wspaniała, napisana z żarem, czyta się to w kilka chwil dosłownie. Fajne jest to, że Levy chyba sam nie wie do końca, jak ocenić tego Kastylijczyka, rozumiejąc go i trochę się go bojąc jednocześnie. Nie jest jednowymiarowa, jak w ostatnim stuleciu utarło się opisywać konkwistę: autor pokazuje, jak porażające było dla Europejczyków odkrycie wypełnionych czaszkami platform w Tenochtitlan, jak zradykalizowało to ich podejście o azteckich gospodarzy. Polecam! Plantageneci Dana Jonesa udanie łączy dwie trudne do połączenia rzeczy: dosyć duży poziom szczegółu w opisie długiego procesu historycznego z utrzymaniem czytelnika na wysokim poziomie uwagi. Saga tego niesamowitego rodu zresztą pisze się tak jakby sama i autor musi jedynie uważać, by jej nie przysłonić swoimi wtrętami. No i Jones tego nie robi. Bardzo godna lektura. A gdyby ktoś chciał poznać coś o wielkich rywalach Plantagenetów, to Francja w czasach Kapetyngów jest niezłym wyborem. Niezłym a nie znakomitym tylko dlatego, że nie jest to typowa książka popularno-naukowa; może zresztą w ogóle nią nie jest. Jeśli jednak przyjąć tę drugą opcję, to jest to jedna z najprzystępniej napisanych książek naukowych jakie w życiu przeczytałem. No i to wieki średnie, rozumiecie. To chyba książka z mojej Wielkiej Trójki. Wiedeń Hitlera jest dokładnie tym, co sugeruje tytuł: panoramą miasta z czasów, gdy mieszkał tam niedoszły student z Linzu. Oczywiście o Adolfie jest tam sporo, to on jest osią wokół której kręci się narracja, no i sam Wiedeń ukazany jest jedynie od tych stron, które jakoś na Hitlera wpłynęły.... ale jak jest ukazany! Jak bardzo erudycyjna jest to książka! Jak napisana! I to rozprawianie się z rozlicznymi mitami Hitlera otaczającymi... MIŁOŚĆ. Ciąg dalszy Wielkiej Trójki. Pawi Tron Hansena to książka o Indiach Wielkich Mogołów... a w zasadzie, to głównie o Wielkich Mogołach w momencie ich zenitu potęgi, podczas panowania Szahdżahana, tego od Tadż Mahal. A w zasadzie zasady o wielkiej wojnie domowej z końca jego panowania. I jest to książka wspaniała, genialna, pisana z pasją. Nigdy nic więcej nie przeczytałem o Indiach z tej prostej przyczyny, że nie chcę dopełniać oszałamiającej wizji Hansena niczym innym. To jest obraz kompletny, obraz ukochany. Jest wspaniałość, monumentalność, tragizm, światłocienie, geniusz i głupota, humanitarne dobro i czerń zła. Kurde, gdy w wojnie domowej doszło do (chwilowego) zwrotu i zaczęła wygrywać strona której kibicowałem, to przez moment miałem łzy wzruszenia i dreszcze. Łzy i dreszcze. W książce historycznej. Wielka Trójka. Może nawet Top One. Neron Hollanda doczekał się kilku moich słów na LC, więc przeklejam: Dawno już nie miałem w sobie takiej ambiwalencji po zakończeniu lektury. Książka Richarda Hollanda ma kilka poważnych wad. Pierwsza dotyczy wyłącznie polskiego przekładu, a konkretniej podtytułu, który mocno fałszuje jej treść. Naprawdę, "the man behind the myth" to nie to samo co "okrutny zbrodniarz rozgrzeszony". Tym bardziej, że Holland nie rozgrzesza Nerona. Pisze o jego zbrodniach, czasem nie kryjąc obrzydzenia, szczególnie przy okazji śmierci Oktawii. Autor stara się jedynie zrozumieć cesarza i wykazać, że wcale nie wyróżniał się okrucieństwem w gronie pryncepsów I wieku naszej ery. Niestety, moim zdaniem kilkukrotnie jednak przeszarżowuje w wybielaniu Nerona. Oczyszczenie go z zamordowania Brytanika na podstawie opinii współczesnego kryminologa (opartej na kolorze skóry ofiary tuż przed kremacją)... Coś takiego może wywołać wątpliwości, ale Holland zdaje się być pewnym niewinności augusta w tym konkretnym przypadku. Niemal absurdalnie brzmi też wywód broniący Nerona przed plotką o tym, że poronienie Poppei (i w efekcie jej śmierć) wywołał sam cesarz, kopiąc ją w brzuch. Linia obrony wygląda tu tak, że podobno takie sceny do pomyślenia są jedynie wśród społecznych nizin... To już jest naiwność, panie Holland. Niebywałą szarżą intelektualną autor popisuje się też w epilogu. Otóż przypuszcza on tam intelektualny atak na... Apokalipsę św. Jana. Posuwa się do stwierdzenia, że ma ona jakiś przedziwny związek z Auschwitz w XX wieku... Cóż tu dobitnie widać, że książkę pisał dziennikarz, nie historyk. Ale jedna ambiwalencja... 7 gwiazdek... Jest tak z dwóch powodów. Po pierwsze: generalnie autor ma rację, że Nerona zdemonizowano przez wieki i on to (zazwyczaj) bardzo sprawnie udowadnia. Po drugie: to jest naprawdę dobrze napisane, literacko nie ma się do czego przyczepić. A ponieważ sama materia jest fascynująca i pióro pisarza jej nie zepsuło... to jednak polecam. Z zastrzeżeniami, ale polecam. Robespierre. Terror w imię cnoty. Fantastyczna książka. Niejednoznaczność Robespierra aż bije tu po oczach i naprawdę widać, jaki kłopot ma z Nieprzekupnym autorka: szacunek i odraza miesza się tu w dziwnej mieszance. Zresztą w ogóle Rewolucja sama się pisze. Ekstraklasa. Stareńka już praca MacDonella jest jedną z przyczyn mojej nieuleczalnej miłości do epoki napoleońskiej. Autorem jest Szkot, więc być może tradycje Auld Alliance na niego wpłynęły, bo człowiek jest również zadurzony w tych czasach co najmniej tak samo mocno. Jakie wyraziste postacie on tam kreśli. Jak żywe! Jak różne! Tak sobie myślę, że to po prostu gotowy materiał do jakiegoś netfliksowego serialu. Wielka Trójka zamknięta. Książka ostateczna. Lubić Wielką Wojnę i jej nie znać to wstyd. Sierpniowe salwy... nie potrafię nic więcej napisać. Jest to książka fenomenalna i kropka. Wojna absolutna Bellamyego to z kolei najwspanialsza monografia frontu wschodniego II wojny światowej jaką dane mi było przeczytać. Ten temat też pisze się sam, Bellamy nie przeszkadza mu w jego rozwoju, celnie pokazując monstrualność zadania, które wziął sobie na głowę Wehrmacht. W zasadzie narracja kończy się na 1943, bo wszystko to, co później, Bellamy uważa (słusznie) za dobijanie leżącego. Fantastyczna. Herezja doskonała to książka o katarach. To nie jest doskonała książka historyczna, gdyż autor tak wyraźnie stoi za albigeńską sprawą, że już mocniej nie można. Ale w jakim stylu on staje... Książkę przeczytałem w dwa dni. Dwa dni! Bouvines to znowu Duby, znowu miłość do wieków średnich, tym razem przez pryzmat rycerstwa. Wszystko co napisałem o Czasach katedr napisałbym i tu. Wiele książek umknęło mojej komórce... Fantastyczne Freedom Cry! o wojnie secesyjnej, odkrywcze Montaillu o pojedynczej wiosce, ostatnim bastionie katarów...
    1 punkt
×
×
  • Dodaj nową pozycję...