Skocz do zawartości

Lengyel, magyar – két jó barát, nie tym razem jednak


Keith Flint

Rekomendowane odpowiedzi

Endre I Szemere (769-791)
Pierwszą decyzją Kagana Endre było określenie drogi jaką podąży. Jako, że Endre uczył się rzemiosła wojennego u mistrzów, to postanowił kontynuować podążanie ścieżką wojny. Następnie nominował swoją radę, gdzie znalazło się też miejsce dla jego oponenta, podległego mu chana Tarjana, z rodu Tarjanów. Już w 769 roku, na pastwiska na których pasały się konie Madziarów połasił się wysoki wódz Kardam z Mołdawii, podległy chana bułgarskiego. Później moje osłabienie, chciał też wykorzystać wysoki wódz wołyński Briachiasław (chcieli oni zając pastwiska w Torkach), a także Dobrawa z Kijowa, kobieta rządząca w Kijowie, która chciała zając siedzibę rodową rodu Tarjan, czyli Perejesław. Wikłając sie w trzy wojny, dobrze by było każdą z nich zakończyć jak najszybciej, tak wiec wódz Endre postanowił, że białe pokoje, nie byłyby takie złe. Tuż po wypowiedzeniu wojny będący w trudnym położeniu Endre zaczął szukać sojuszników. Jako, że wciąż pozostawał kawalerem, najlepszym sposobem zawarcia sojuszu, byłby ożenek. Wybranką dla kagana, została Sibel, córka kagana Kipczaków Bonyaka, pochodząca z pięknych terytoriów nad Uralem rozciągniętych.  Już w maju roku 769 udało się pochwycić w bitwie Dobrawę z Kijowa, po czym zawarto korzystny pokój dla Madziarów. Pozostało dwóch, mocniejszych rywali do pokonania. W grudniu 769 roku podczas oblężenia wołyńskiego obozu w Torkach poległ mój wasal chan Tarjan, a władzę tam przejął jego małoletni syn.
Wojna toczyła się dalej, a tymczasem dobre wieści rozpoczęły następny rok 770. Sibel zaszła w ciążę, po czym już w lipcu wydała na świat pierwszego syna Endrego, Gyulę. Gyula jednak był wcześniakiem i nawet nadworny medyk nie zdołał go wyratować.  Tego samego roku dośc dużą przewagę zaczął zyskiwać Kardam z Mołdawii, którego dopiero udało się zastopować w bitwie pod Perejesławem.
Rok później udało się odbić wszystkie tereny spod rąk Kardama, a Sibel ponownie zaszła w ciąże. Rok pański 772 roku przyniósł kolejne niezbyt dobre wieści. Mianowicie, Dobrawa z Kijowa zmarła, po czym nie pozostawiła żadnego męskiego potomka. Władzę w Kijowie przejął wybrany przez wiec kmieciów Stanisław Wołyński, po czym od razu wypowiedział mi wojnę. W sierpniu tego roku udało się odeprzeć wodza Mołdawii i podpisać z nim pokój. Co z tego, skoro dwóch słowiańskich wodzów z silnymi armiami ciągle toczy z nami wojnę?
W następnym roku jednak udało się odeprzeć Wołynian i podpisać biały pokój. Ponadto Kijowianie otrzymali łupnia w bitwie pod Oleszanami, oraz pod Pereseczeniem. Kagan Endre postanowił, iż nie będzie odpuszczał krnąbrnym Kijowianom i podpiszę pokój, dopiero na w pełni satysfakcjonujących go warunkach.
Jednak w roku 775 musiał zrewidować swą opinię, ponieważ wojnę Madziarom wypowiedział kolejny słowiański wódz, Lew z Siewierza. Celem Lwa było podbicie pastwisk pod Perejesławiem.  Wojna od początku nie toczyła się zbyt dobrze, Siewierzanie zajęli Perejesław, Choritzę, a także obóz kagana pod Oleszanami. Na szczęście kagan Endre wyruszył z akcją odwetową i pokonał w bitwie pod Nowogrodem Siewierskim Siewierzan, po czym wyswobodził swe ziemię spod rąk najeźdźcy.
Siewierzan odparto dopiero w 778 roku, przy czym podpisano pokój na warunkach w pełni satysfakcjonujących Kagana Endre. Nastał pokój, stan, którego Madziarzy nie zaznali od 10 lat. Nie potrwał on jednak zbyt długo. Tym razem jednak była to pierwsza wojna ofensywna. Widząc, że na Wołyniu doszło do buntu chłopów, kagan Endre postanowił zaatakować nastoletniego wysokiego wodza Yeliseya, tak aby powiększyć swą włośc o Halicz. Wojna trwała ledwie rok, a zakończyła się pełnym sukcesem Endrego. Nieco gorzej, że w tym samym czasie wypowiedział nam wojnę chazarski watażka Bastu z rodu Yabgumakh. Bastu chciał zając obóz kagana pod Oleszanami, a także przejąć tamtejsze pastwiska. Niestety, gdy Madziarzy plądrowali Halicz, Chazarom udało się w pełni przejąc kontrolę nad naszym obozem, po czym narzucili kaganowi Endre hańbiący Madziarów pokój.

W roku 782 Chazarzy ponownie uderzyli, tym razem Madziarzy jednak byli przygotowani. Najazdem dowodził nastoletni syn watażki Bastu, niejaki chan Tarmac. Najeźdźców udało się pokonać pod Pereseczeniem, a mój lojalny wasal zajął obozowisko Yabgumakhów nad ujściem Donu. Skłoniło to Chazarów do pokoju. Jednak nie oznaczało to koniec problemów. Rok później na nasze ziemię połasił się sam chan Bułgarów Vakrim z rodu Ukil. Jego celem było oswobodzenie całej Mołdawii. Udało się go odeprzeć w dwa lata, przy czym, nalży zaznaczyć, ze podpisano jedynie były pokój. Stało się tak, ponieważ w 785 roku na nasze ziemie po raz kolejny ruszyli Kijowianie, tym razem z zamiarem odbicia Halicza.
c.d.n

  • Lubię! 2
Odnośnik do komentarza

Wojna z Kijowianami trwała już rok. gdy na atak zdecydował się kolejny słowiański wódz, znany nam już Lew z Siewierza. Chciał on po raz kolejny zająć pastwiska pod Perejesławiem. na szczęście po szeregu zwycięskich potyczek, udało się podpisać pokój z Stanisławem z rodu Wołyńskich, wysokim wodzem Kijowa. Siewierzan też udało sie dosc szybko pobić, po czym ruszono na ich stolicę - Czernichów, którą zajęto. W trakcie wojny z Siewierzanami, konkretniej 13 maja 788 roku zmarła żona Kagana - Sibel, która urodziła tylko dwójkę dzieci, wcześnie zmarłego syna, a także dorosłą już córkę - Zsanett, którą wydano za katolickiego syna chana Awarów. Nową żoną kagana Endre została Lashin, córka kagana Alanów. Sojusz, który powstał, ma charakter wybitnie antychazarski. Siewierzan ostano zgromiono w 789 roku
W 790 roku Kagan Endre doczekał się dziedzica. Dziecku nadano imię Elemer. Oby tylko nie podzielił losu jego zmarłego braciszka Gyuli. Ponadto w tym roku nasz wasal Tibor z rodu Tarjanów zajął Khopyor, ziemie leżące na wschód od swych dotychczasowych włości. po czym się zbuntował, gdy jego nową zdobycz kagan Endre chciał przeznaczyć na budowę koczowiska dla jednego z znaczniejszych rodów madziarskich. Endre wojnę to jednak przegrał, co dodatkowo spowodowało, iż nowym kaganem Madziarów został właśnie Tibor Tarjan, a zgodnie z starym zwyczajem starego kagana musiano zabić. Tak zakończył żywot wielki wojownik, który nie zapowiadał się na takiego. Władzę nad chanatem przejął jego roczny syn.

hfUhRZW.jpg

  • Lubię! 3
Odnośnik do komentarza

Elemer I Rzeźnik z rodu Szemere
chan rodu Szemere (791-839)
kagan Szemerów (808-839)

Elemer nie przewodził wszystkim Madziarom, jak jego ojciec, a jedynie swoim chanatem i był podwładnym nowego kagana Tibora Tarjana. Nie był on jednak jedynym podwładnym, ponieważ nowy chan wydzielił z swych ziemi Choritzę i oddał ją niejakiemu Dezso z rodu Somogy. W czasie gdy młodociany Elemer dorastał, nowy kagan zajął się powiększaniem włości. W roku 792 zaatakował kaganat Awarów i zdobył od nich Olvię, samemu w tym czasie odpierając najazd Siewierzan. Osłabionych Awarów w 796 roku postanowił zaatakować też regent chanatu Szemere Megyer, z rodu Megyer. Celem najazdu był Belgorod, bogaty port nad Morzem Czarnym. Gdy wojna ta trwała, na naszego suzerena napadli po raz koleiny Chazarowie (w roku 797), którzy chcieli zdobyć Khopyor (wojnę wygrali Chazarowie). oraz słowiański pomniejszy wódz, Iliya z Przemyśla (w roku 798), którego celem było zdobycie Halicza, posiadłości rodu Szemere. Wojna ta na szczęści zakończyła się sukcesem Kagana Madziarów

W roku 800 na początku wieku, Kagan Tibor, nasz suzeren uznał, że posiada za dużą liczbę wasali, na okrojone najazdami państwo. Tak więc wchłonął pomniejszy klan Somogy, nie obyło się jednak bez wojny, bezproblemowo jednak wygranej przez Kagana. Tymczasem Rada regencyjna chanatu Szemere prowadziła działania, które miały doprowadzić do powrotu rodu Szemere do rządzenia wszystkimi Madziarami. W roku 802 r. postanowiono najechać Wysokiego Wodza Jaćwieży Władymira z rodu Wołyńskich, jednak tym samym celem zainteresował się mój suzeren i Władymir został nowym wasalem Kagana Madziarów.

Chan Elemer osiągnął pełnoletność w roku 807, po czym poślubił najmłodszą siostrę bołgarskiego watażki Zabergana z Bilaru – Patiyer. Ponadto dziwny był to człek,co miesiac wymykał się w czasie pełni poza dwór. Następnie tuż po zawarciu małżeństwa doszło do dwóch wydarzeń. Po pierwsze Elemer dołączył do grona wyznawców dość osobliwego kultu nosicieli plagi, który stoi za śmiercią kilku osób na terenach koczowniczych. Po drugie, w Kaganacie Madziarów doszło do elekcji, a nowym Kaganem okazał się dość słaby Vilmos z rodu Tarjan. Elemer postanowił wykorzysta tą słabość i się ogłosił niepodległym Kaganem, Kaganem Szemerów. W 809 roku nowy twór państwowy postanowił zaatakować Yencepi Uzurpator, chan Bułgarów, a także po raz kolejny Iliya z Przemyśla, po którego stronie stanął również Klonimir Niedźwiedż, król Chorwatów, Mnata I Wesoły, wódz Czechów, oraz Vyshesław z Savo, pomniejszy wódz z północy. Bułgarzy chcieli odzyskać wszystkie ziemie wchodzące de Iure w skład Mołdawii, a Iliya po raz kolejny próbował zdobyć Halicz. W następnym roku odparto Bułgarów, a także ku uciesze Kagana narodził mu się męski potomek, którego nazwał swoim imieniem. Jego matka Patiyer umarła przy porodzie. Drugą żoną Elemera została Leyla z rodu tureckiego Yagbuidów. Jednak i ona nie była zbyt długo zoną kagana. Podobno to nosiciele plagi stoją za niewyjaśnioną śmiercią tej kobiety w 812 roku.

Wojna z koalicją Słowian pod wodzą Ilyi ciągle trwała, gdy w roku 813 zaatakował nas Rusłan Wołyński, wódz Jaćwieży. Ten były poddany kagana Madziarów podobnie jak Elemer usamodzielnił się spod kurateli kaganów z rodu Tarjan. Jeszcze tego samego roku udało się jednak odeprzeć Ilyię i podpisać z nim biały pokój. Podobnie się stało z Jaćwingami. Jednak pod koniec roku, o Szemerach przypomniał sobie ich były suweren, kagan madziarski Tibor II z rodu Tarjan. Celem ich ataku był Korsuń. Również i ten atak został odparty, mimo początkowej przewagi Madziarów. Pokój zawarto w roku 816, a jeszcze tego samego roku podjęto działania odwetowe, wobec wodza Jaćwieży Rusłana. Które zakończyły się rok później zdobyciem Kijowa. Sam Kijów Elemer przekazał wasalowi Imremu, z rodu Arpady. Zapanował długi, bo aż czteroletni pokój.

Jednak szamani króla zaczęli stwierdzić, że ujmą dla tengryjskiego kagana jest aż tak długi pokój. Elemer miał dwa wyjścia, albo rozbój w ościennych krajach, albo wyprawę wojenną. Wybrał to drugie rozwiązanie i ruszył na Chana Bułgarów Yencepiego Uzurpatora. Celem wyprawy było zdobycie Birladu, ważnego miasta położonego w Wołoszczyźnie – obszaru, który wobec słabości tamtejszych władz stał się celem penetracji wszelakich koczowników. Kampania ta zakończyła się sukcesem po roku działań wojennych.

W 824 roku Elemer doczekał się kolejnych dzieci. Tym razem jedna z jego licznych konkubin urodziła mu bliźniaki – syna Nandora, oraz córkę Hajnal. 2 lata później, gdy Elemer grabił słowiańskie grody na północy jego imiennik i syn zarazem osiągnął pełnoletność. Decyzją kagana było powierzenie części swych ludzi dziedzicowi, tak aby ten mógł zacząć działalność jako najemnik. W tym roku również nasz kagan ożenił się po raz trzeci. Jego wybranką była Irge z rodu Bilyar, córka Zabergana, a także siostrzenica pierwszej żony Elemera – Patiyer. W międzyczasie nasiliły się też nocne wyprawy kagana Elemera, podczas których podobno zabijał ludzi przybrany w wilcze skóry. W 827 roku narodziło się pierwsze dziecko Irge i kagana Elemera, chłopiec Lorinc
Pod koniec 827 roku zawiązała się kolejna słowiańska koalicja przeciwko kaganowi Elemerowi. Tym razem głównym agresorem był Wojisław I Kusiciel, wysoki wódz Witebska, a jego celem było odbicie Kijowa. Wojisława wsparli wódz Stanisław z Mińska, Wysoki wódz Boguchwał z Nitry, Jarosław Oczysczajacy Ogień, wódz Rosławia, Lepiela i Pińska, oraz wódz Arunas z Brześcia. Rok później po serii porażek z koalicją Słowian, na nasze ziemie połasił się jeszcze awarski wódz Yugurtu z Temeszu. Którego celem było oswobodzenie Mołdawii, a także Władymir II, wysoki wódz Jaćwieży, który również chciał odzyskać Kijów. W 829 roku udało się pochwycić Yugurtu, po czym zakończono wojnę z tym wodzem, a także podpisać biały pokój z Władymirem. Problemem pozostała silna koalicja słowiańska, która jednak zaangażowała się również w wojnę z Siewierzanami. Pod koniec tego roku kolejny z słowiańskich wodzów chciał wykorzystać naszą słabość. W grudniu zaatakował nas Yefimiy z rodu Słuckich, wódz Przemyśla, którego celem było zajecie Halicza. Na szczęście po 4 miesiącach udało się Elemerowi podpisać z nim biały pokój.
Wojna cały czas trwała, gdy 18 stycznia 831 roku Elemerowi urodził się kolejny syn, któremu dano na imię Miklós. Zaledwie rok później narodziło się kolejne dziecko kagana - syn Domotor. A wojna z Słowianami ciągle trwała, niemniej prowadząc wojnę podjazdową powoli Szemerowie zaczęli zyskiwać przewagę, aż w grudniu roku 832 podpisano biały pokój. 2 lata później na ziemie Szemerów przybył misjonarz katolicki z sąsiedniego ksiestwa bułgarskiego. Misjonarza pochwycono, po czym złożono w ofierze Elrikowi, mrocznemu bóstwu, którego czcili nosiciele plagi.

W roku 835 Elemer rozpoczął największą wojnę za swego życa. Wsparty przez swego wasala, oraz kagana Madziarów ruszył na chana Awarów Dronga II, w celu podporządkowania go sobie. Wojna nie zakończyła się sukcesem jednak, ponieważ w wyniku przewrotu pałacowego w Chanacie Awarskim objął Yani II z dynastii Khuznakal.
3 lata trwał kolejny okres pokoju. Tym razem jednak zaatakował Elemera zaatakował jego jedyny wasal, Frigyes z rodu Arpady. Powodem był spór o przewodnictwo w kaganacie. Ledwie gdy wojna wybuchła, do chana dotarła kolejna zła wieść, zmarł jego najstarszy syn Elemer, który przewodził bandzie najemników. Niestety mimo wsparcia kagana Madziarów, wasalowi udało się pochwycić Elemera, po czym go uśmiercono
Przywództwo w klanie objął 11-letni syn Elemera Lorinc

 

Na poniższej mapie widać kaganat Szemerów w chwili śmierci Elemera. Ziemie zazanaczone na zielono przypadły jego synowi.
5tFgi98.jpg

Jeśli chodzi o ważne wydarzenia z zakresu światowej polityki, to w czasie panowania Elemera doszło do koronacji Karola Świętego na cesarza Franków (w roku 795). W 821 roku w Longobardii został intronizowany na królestwo wnuk dotychczasowego króla Adelchisa – Mael. Co ciekawe tak jak jego ojciec pochodził z walijskiej dynastii Gwerthrynion. Od tamtego czasu któlestwo Longobardii zaczęło stosować w dokumentach nazwę królestwo Italii.

  • Lubię! 2
Odnośnik do komentarza

Lörinc I Myśłiwy
chan rodu Szemere(839-882)
kagan Szemerów (853-882)
król Pannoni (882-?)

Lörinc obejmował władzę jako jeszcze dziecko, niemniej jego panowanie zaczęlo się znacznym wydarzeniem. Co prawda miało one miejsce poza krajem, niemniej, warto wspomnieć, że w 840 roku upadł Chanat Awarski, podbity przez swych sąsiadów z północy pod przewodnictwem wysokiego wodza morawskiego Tomasza z dynastii Benesović.

2 lata później królowa-matka Irge postanowiła pomóc swemu bratu Kurtowi Wschodniemu Wiatrowi i dołączyła do koalicji antychazarskiej, której celem było odbicie Bołgaru. Razem ze mną do kalicji należał również mój suzeren Frigyes, kagan Szemerów, a także i Tibor Słaby, kagan Madziarów. Podczas trwania tej wojny Chan Lörinc dorósł do samodizelnych rzadów. Podobnie jak ojciec był zainteresowany kwestiami religijnymi i teologią (ówcześni okreśłali go mistrzem teologii), jednak nie zapowiadało się, aby podążył drogą ojca i dołaczył do jakiegoś mrocznego kultu. Ponadto młody chan lubował się w polowaniach. W wieku 16 lat w roku 843 pojął on swą pierwszą żonę, Esin, z rodu Saru, księżniczkę potężnego kaganatu Karluków. Wracając do losów wojny, trzeba powiedzieć, że pod koniec 844 koalicja antychazarska mimo początkowych sukcesów musiała uznać wyższość Chazarów. Jeszcze tego samego roku w grudniu urodziła się córka kagana Angyalka, owoc związku kagana z jego żoną. Niestety, ale Esin zmarła, co skomplikowało kwestie sojuszu antychazarskiego.
Rok 845 zaczął się wojną. Nasz suzeren Kagan Frigyes wypowiedział wojnę, która miała odbić spod rąk wysokiego wodza Krywii i Radymiczów Wojisława II ziemie wchodzące de iure w skład księstwa Dregowiczów. Ponadto jeszcze tego samego roku zaangażowanie kagana na północy chciał wykorzystać król Serbii Berbat, którego celem było księstwo Mołdawii. Ponadto młody chan tego roku obiecał jeszcze pomoc swojemu zięciu chazarskiemu watażce Ilikowi z rodu Khuterkin w jego konflikcie z Leonem III, strategosem Abchazji. Na obietnicach jednak w tym wypadku się tylko skończyło, a grek z Abchazji szybko się uporał z mym zieciem.. Gdy wojny trwały Lörinc zawarł kolejne małżeństwo, tym razem padło na słowiańska księżniczkę Nataliję, siostrę króla Chorwacji Viseslava. Ponadto młody chan postanowił wysłać do grupy najemników swego młodszego przyrodniego brata Miklósa, tak aby ten się nauczył wojować i przybył w glorii chwały przybyć na dwór chana i zdobył kontrolę nad całym kaganatem.

W 847 roku nasz suzeren zdołał zdobyć księstwo Dregowiczów, oraz powoli odpierał serbów, osłabiając ich strasznie. Ponadto chanowi Lörincowi urodził się pierwszy syn Kristóf.
W roku następnym, chan postanowił najechać na lidera polskiej rewolty, niejakiego Voisława Ulicha, ksiecia siewierskiego. Celem było osadzenie w
Nowogrodzie Siewierskim niejakiego Ferenca Csasara, węgierskiego zausznika chana Lörinca.
W lutym 849 roku chan Lörinc musiał się udać do medyka, ponieważ ostatnimi czasy dolegały mu różne dolegliwości bólowe. Diagnoza była straszna – rak. Na szczęście szaman Marton z Yurieva znał i na takie choroby recepty. Niestety, przy kuracji trwale okaleczył on chana i okazało się, że do końca żywota będzie musiał nosić on maskę na twarzy. Tego samego roku kagan Frigyes, wypowiedział wojnę Sudisławowi, wysokiemu wodzowi Jaćwingów, a celem wony były ziemie de iure wchodzące w skład Wołynia. Wojna ta zakończyła się w styczniu roku 851, sukcesem naszego suzerena. Po tej wonie kagan był zmuszony wydzielić część z swych ziemi możnemu Lazarowi z rodu Spanhem-Ortenburg, tak aby uniknąć niezadowolenia starszyzny. Chan Lörinc jednak ciągle wojował na północy, w celu osadzeniu swego przyjaciela w Nowogrodzie Siewierskim. Tego samego roku zmarł dotychczasowy dziedzic, przyrodni brat króla Miklós. Na nowego następce chan namaścił innego z swych braci Dömötora, któremu też powierzył bandę najemników, jak swojemu zmarłemu bratu. W lipcu tego samego roku udało się dopiąć celu i zmienić władcę w Nowogrodzie Siewierskim. Miesiąc później zmarła kolejna zona chana, księżniczka Natalija. Następnie postanowił awansować jedna z swych konkubin, na swą oficjalną żonę. Wybranką była Zsanett, z rodu Csasar, córka Ferenca, od nie dawna rządzącego w Nowogrodzie Siewierskim.
W 853 roku zmarł Kagan Frigyes, a starszyzna kaganatu uznała, że idealnym następcą będzie chan Lörinc. Kosztem jednak był Birlad, który chan musiał oddać jednemu z wasali. Padło na Lazara z rodu Spanhem-Ortenburg, jako słabszego z wasali. Wybór na kagana wplłątał nas też w wojnę, rozpoczętą przez poprzednika. Razem z Madziarami Szemerowie chcieli najechać Sarkel.
W 857 roku nasze zaamgażownanie w wojnie z Chazarami postanowił wykorzystać czeski król Pannoni, Tobias II z rodu Benesović. Próbował on odbijać ziemie mołdawskie. Na ziemie mołdawskie połasił się również 2 lata później król Serbii Berbat okrutny. Na szczescie tego samego roku udało się podpisać biały pokój z Pannończykami i nie trzeba było wojować na dwa fronty. W 860 roku udało się rozgromić Serbów do końca. Nasze osłabienie po wojnie chciał wykorzystać nasz wasal Imre Arpady, syn poprzedniego kagana Szemerów. Po wojnie trwajacych niecały rok udało się jednak pokonać krnąbrnego wasala. Zabrano mu wszystkie ziemie i wygnano. Ponadto Chan przeniósł swe koczowisko do Belgorodu, dotychczasowej siedziby rodu Arpady. Postanowiono również nadać ziemie nowemu wasalowi. Naszym wasalem został niejaki Imre z rodu Valjok i otrzymał on ziemie w północnej części kaganatu. W roku 863 kagan zawarł kolejne małżeństwo. Pośłubił on 16-letnią pęknośc, Emoke, córkę naszego byłego wasala Imrego Arpady. W 867 roku grabiąc bizantyjskie ziemie zostaliśmy pobici. Wieśc ta dosć szybko dotarła do wysokiego wodza Litwy Dravenisa Mądrego. Ten natychmiast wypowiedział wojne Szemerom, której celem było zdobycie Pińska. Tego samego roku, jakby kłopotów było mało zaatakował nas Yefymii z Przemyśla, którego celem było zdobycie Włodzimierza Wołyńskiego. Tego agresora udało się jednak zatrzymać po nie całym pół roku. Znacznie trudniejszym zadaniem było powstrzymanie ponad pieciotysięcznej plemiennej armii litewskiej. Ostatecznie polegliśny w sierpniu 868 roku.

Nastały 4 lata wzglednego pokoju. Aż nagle kagan usłyszał o konflikcie na Wschodzie, między królem Bawarii Filibertem, a chanem Pannoni Gerhardem. Tego drugiego postanowił sobie podporządkować. Zaangażowanie Szemerów w sprawy pannoński postanowił wykorzystać Król Serbii Goran, który chciał odbić okupowana przez koczowników Mołdawię. Z czasem także i Izajasław z Mińska chciał odbić nam ziemie, konkretniej Turów. Jakby tego było mało na początku 874 roku wojnę nam wypowiedział Dravenis mądry z Litwy, ten sam, który nas już pokonał. Dumny Litwin chciał uzyskać Brześć Litewski. Na szczęście w lutym 874 rozbito połączone siły serbsko-pannońskie w bitwie pod Haliczem, co spowodowało chęć do podpisanie białego pokoju u Serbów. Następnie kagan Lörinc rozbił dwukrotnie siły mińskie i w lipcu 874 również podpisano biały pokój z tym wodzem. Tego samego roku dobre wieści dotarły do kagana z pobliskiego Perejesławia. Jeden z możnych, niejaki Bernat z Luk, własnym sumptem zdobył ten gród, po czym splądrował go i założył tam koczowisko. Następnie złożył on hołd kaganowi Szemerów. Komplikowało to co prawda sytuacje wewnętrzną, jednak co dodatkowe ziemie, to dodatkowe ziemie. W maju 875 roku udało się odeprzeć Litwinów, a naszym jedynym konfliktem był ten w Pannoni. Kampania w Pannoni okazała się długotrwała, jednak w 882 roku zakończono ja sukcesem. Kagan jednak nie chciał już wracać nad stepy. Zakochał się w podbitym kraju i postanowił się tam osiąść. Od tamtego czasu Pannonię nazywano Węgrami.

 

Węgry króla Lörinca
 

cbexQTD.jpg

Z ciekawszych wydarzeń poza krajem. Około 865 roku król Polski Dalimir zmienił religię, zakazał hodowli świń i picia alkoholu i został przykładnym sunnitą. Jednak dość szybko go zdetronizowano


c.d.n


-------
Z ogłoszeń parafialnych, myślę, że następny odcinek dam dopiero w przyszłym tygodniu. Dwa, szkoda, że węgierska tarcza ta w paski jest zarezerwowana dla kagana Madziarów, a nie dla wszystkich z grupy językowej

 

  • Lubię! 3
Odnośnik do komentarza
  • 2 tygodnie później...

Gwoli ścisłości, państwo chana Lorinca przybrało charakter plemienny, a stolicą państwa został gród w prowincji Austria, położony niedaleko Wiednia. Państwo pod wzgledem religii było głównie słowiańskie, niemniej jeden z plemiennych wodzów niejaki Yakbu z Pesztu był Waldensianinem, heretykiem katolickim.
 

2 lata po osiedleniu się jeden z możnych czeskich Vanek z Znojma postanowił się zbuntować. Bunt ten jednak zakończył się dośc szybko i Vanek musiał uznać wyższość Węgrów. Buntownikowi odebrano bogaty gród w Esztergomie.

W roku 886 rozpoczęto następna wojnę. Tym razem rywalem został Król Bawarii Filibert III. Celem były wszystkie ziemie lezące de Iure na terytorium Węgier. Wojna ta odniosła połowiczny sukces, ponieważ cześc ziem zabrał Król Chorwacji Tomisław, który toczył własną wojnę z Bawarczykami. Niemniej Chan Lorinc pozyskał na tej wojnie zajęte przez niego ziemie w Bawarii, tj. Górną Bawarię i Passau

W międzyczasie w roku 890 wybuchło powstanie chłopskie, pośród zbuntowanej ludności chazarskiej na wschodzie. Przywódcą powstania, był niejaki Otemis.

Na tym trzeba zakończyć, opowieść o Kaganie Lorincu. Zmarł on w roku 891 w wieku 64 lat. Jego następcą został jego syn Mate, majacy sporo problemów. Z jednej strony powstanie chazarskie, z drugiej mocni bracia, którzy przejęli zamki feudalne w Bawarii. No i po trzecie, jeden z jego braci przyrał tytuł króla Wielkich Moraw i się usamodzielnił, było to jednak słabe państwo.
21WStjH.jpg
___
Jeżeli chodzi o światową politykę, warto wspomnieć o dezintegracji kalifatu arabskiego. Najpierw w trakcjie podboju Węgier w Syrii powstał kalifat szyicki, a następnie Abbasydów zrzuciła z tronu dynastia Hussaynów, oburzona dekadencją tych pierwszych. Od państwa odłączył się wówczas potężny sułtanat Muhallabidów, mający swe ziemie w Egipcie, Afryce i Nubii, oraz wielu pomniejszych możnych, zwłaszcza w Persji i na Kaukazie.

---
z ogłoszeń parafialnych,zamierzam napisac odcinek o zmianach na mapie, ale jak sądzicie, kiedy byłby lepszy termin na to. Po roku 900. czy czekać do końca milenium?

  • Lubię! 2
Odnośnik do komentarza

Mate I
Król Węgier (891-??)

Bunt Chazarów dośc szybko stłumiono. Nie był to jednak koniec problemów. Były Król Pannoni Gerhard (obecnie książę Moraw), dalej mącił. W 893 roku wraz z grupą możnowładnych ruskich i czeskich postanowił się zbuntować, w celu osiągnięcia niezawisłości. Ostatecznie , gdy moimi buntownikami zainteresował się wódz Briańska, to obie strony dość szybko się dogadały i podpisały biały pokój. W 899 miały miejsce dwa ważne wydarzenia. Pierwszą z nich był bunt katolików na ziemiach Węgier, bunt ten jednak był dość szybko rozgromiony. Drugą z tych rzeczy była wojna ofensywna, jaką wypowiedział Król Mate. W sąsiedniej Chorwacji panował Chaos, związany z rządami małoletniego króla Tvrdosława II. Król Mate powołując się na roszczenia matki (jego matką była księżniczka Natalija z domu Trpimović) zaatakował osłabionego sąsiada. Nastał rok 900, tak więc chwilowo należy przerwać narrację o panowaniu króla Mate, a zając się układem sił na świecie

  • Lubię! 1
Odnośnik do komentarza

Uwaga będzie duuuużo screenów i linków

Najpotężniejszym państwem na Starym Świecie było bez wątpienia imperium frankijskie. Było ono w stanie powołać około 30-tysieczna armię, oraz zajmowało tereny od gorącej Hiszpanii po Łabę
9FsiSKm.jpg

Twórcą tego państwa był Karol I Święty z Dynastii Karolingów. Imperium przybrało charakter Elekcyjny i jest obecnie rzadzone przez Robierta I Złego z dynastii De Dreux.

Równie ciekawym rejonem, gdzie dochodziło do starcia trzech potęg był Bliski Wschód
ofzC6O6.jpg

Najpotężniejszym z tych państw jest Kalifat Szyicki dynastii Behdesiridów. Po usamodzielnieniu się od Abbasydów rozpoczęli oni ekspansję w kierunku północnym. Prawdopodobnie to oni skorzystają z bałkanizacji Kaukazu. Drugą potęga jest Bizancjum. Jest to jednak kolos na glinianych nogach, targany wewnętrznymi konfliktami. Trzecią potęgą w regionie jest Kalifat Hussaynów, państwo młode powstało po obaleniu Abbasydów. Przed tym państwem stoi wiele wyzwań, choćby unifikacja ziem w Persji, czy odpór coraz mocniejszej Abisynii.
Jeśli już mówimy o Abissyni, zobaczmy jak wyglądała sytuacja na południu Półwyspu Arabskiego, oraz w Afryce i Persji.

qsm3zay.jpg
Jak widzimy sułtanat Hussaynów nie kontroluje nawet całego półwyspu, ponieważ w Omanie powstał silny sułtanat Qadridów, dynastii wyznającej Charydżytyzm, herezje Ibadyzmu. W Persji powstało Królestwo Chorasanu rządzone przez dynastie Taidów, było to dość silne państwo sunnickie. Ponadto na zachodzie, w Beludżystanie powstał dość silny Emirat Shaybainidów, oraz słabszy Sułtanat Dohfaridów, zajmujący ziemie Sindhu.
Dalej na zachodzie, w Indiach istaniało wiele państw, jednak żadne z nich nie było na tyle potężne, aby zdominować ten subkontynent
fO1bwz8.jpg

 

Ciekawie też wygladała sytuacja w Afryce Pólnocnej. Posiadłości swoje mieli tam Włosi, ponadto egipscy Mauhallabidzi tutułowali się również jako sułtani Afryki. Istniał również sunnicki sułtanat Toghanów w Mauretanii, niemniej ustępował on inwazji pogan z południa.
CTs5vpE.jpg

W pobliskiej Iberii, konkretniej w Sułtanacie Andaluzji wskutek dworskich intryg przejęła władzę dynastia Qashidów. Po początkowych sukcesach, ustalono granicę z Frankami, podobną do tej z dawnymi wizygockimi królestwami (patrz screen pierwszy)

 

Na wschód od Łaby mieliśmy do czynienia z kilkoma pomniejszymi państwami. Potęgą regionalną były rzecza jasna Węgry, twór stosunkowo młody, koncentrujący się jednak bardziej w kwestie polityki południowej, widząc tam swoją szansę dziejową. Innymi mocnymi państwami były dwa królestwa Polska i Litwa, rządzone oba przez władców z polskiej dynastii Lechowiczów. Ponadto istniały dwa pomniejsze państwa na Pomorzu
d2v5edG.jpg


Na odległej Północy istniały dwa efemeryczne królestwa - Danii i Szwecji. Czy jednak wytrzymają one próbę czasu i nie zostaną one podbite przez np. Franków głowy nie dam

K0afKgS.jpg

Dalej na wschodzie, w rejonie Rusi i Permu istniało kilka słabych państw, najmocniejszym z nich jednak było słowiańskie państwo Ilmenu, rządzone przez dynastię Ulich. Jednak region ten penetrowali zarówno Wikingowie z Skandynawii, jak i potęgi stepowe, takie jak Madziarzy i Chazarzy. Być może w przyszłości też Litwini włącza się do wyścigu o ziemie ruskie

Tielvk1.jpg

Stepy od kiedy Madziarzy postanowili się osiedlić były polem walki dla dwóch żywiołów plemiennych. Z jednej strony Chazarzy (chwilowo borykajacy sie z buntami), z drugiej zaś Karlucy. Ci ostatnio zresztą posiadali dwa państwa, zdecydowanie potężniejszy Kaganat Aepakidów, oraz  kaganat Saru, który podejrzewam, że będzie efemerydą na mapie Azji.

jQgvzD2.jpg

ainEu4t.jpg

Gwoli ścisłości należy również powiedzieć o Bałkanach, aczkolwiek czytelnicy wiedzą, że region ten został zdominowany przez Królestwo Węgier, które w przyszłości może być jeszcze potężniejsze i wchłonąć królestwo Chorwacji.
ry99CYv.jpg

Ostatnim nieomówionym regionem są Wyspy Brytyjskie, na których jak trwał chaos, tak trwa dalej. Nie wykształcił się tutaj żaden na tyle silny organizm państwowy, aby mógł zdominować inne państwa w tym makroregionie
AgwD76L.jpg

  • Lubię! 1
  • Uwielbiam 2
Odnośnik do komentarza

Mate I Trubadur
Król Węgier (891-908)
Król Chorwacji (904-908)


 

Wojna z Chorwatami trwała wciąż, gdy z okazji Nowego Roku, dziewięćset pierwszego, katolicy na ziemiach państwa postanowili znowu podnieść głowę i się zbuntować. Jednak już w marcu musieli po raz kolejny uznać wyższość tengrystów. Dopiero w roku 904 po pięcioletniej wojnie udało się zrzucić z tronu chorwackiego Tvrdoslava i samemu tam zasiąść. Nagły wzrost potęgi Węgier nie umknął uwadze sąsiadów, którzy szybko utworzyli koalicję antywęgierską z Filibertem, królem Bawarii na czele.
Pokój trwał cztery lata, niemniej, mając na uwagę koalicję antywęgierska sam król Mate nie inicjował wojen. Zagrożenie przyszło z wewnątrz, gdy w 908 roku pomniejszy wódz Csak z Perejesławia, wraz z kilkoma możnymi (w tym m.in. z Gerhardem) postanowili wywalczyć niepodległość. Nim wojna ta zakończyła się Król Mate zmarł. Jego królestwo po jego śmierci podzielono na dwie części, większą, czyli Węgry rządzoną przez jego brata Antala, oraz mniejszą Chorwację, która przypadła synowi króla, Kornelowi. Królestwu ciagle zagrażała koalicja antywęgierska, oraz ciągle trwający bunt możnych

aYl9OHh.jpg

  • Lubię! 2
Odnośnik do komentarza

Antal
Król Węgier (908-918)
Król Chorwacji (917-918)

 

Wojna z buntownikami trwała jeszcze przez dwa lata. Buntowników tym razem pozamykano w więzieniu i planowano odbierać im ziemie, których Król w domenie miał coraz mniej przez ciągle podziały władzy. Czas mijał spokojnie, gdy król Antal wzorem swego poprzednika postanowił zainterweniować w Chorwacji. Zrzucono tam z tronu Kornela - bratanka króla. Niemniej, Antal, wcale nie widział na nim ponownie młodego Węgra, a samego siebie. Wojnę tę zakończono w 917 roku, po trzech latach od jej rozpoczęcia. Po tym zawiązała się kolejna koalicja antywęgierska. Jeszcze tego samego roku, w grudniu niejaki Hrane, rozbójnik wikiński postanowił nas zaatakować, w celu osiedlenia się w księstwie Chorwacji. Jednak już w styczniu roku następnego okazało, że rak trawiący od kilku lat króla Antala, ostatecznie z nim wygrał. W Chorwacji przejął władzę nastoletni Lörinc, syn Antala, natomiast królem Węgier został dotychczasowy książe kijowski Soma, bratanek Antala

Odnośnik do komentarza

Soma I Jednooki
książę kijowski (907-932)
król Węgier (918-932)

 

Rządy Somy charakteryzowały się chaosem. Jako pierwszy wódz węgierski postanowił budować zamki feudalne, jak panowie na zachodzie. Cały czas musiał on się mierzyć z  najazdem wikińskim. Ponadto, tuż po przejecie władzy zbuntowała mu się spora część możnych pod wodzą Sulvana z Krainy. Jakby tego było mało, chaos chciał wykorzystać też czeski wódz Kunik, dysponujący dużą, bo aż sześciotysięczną armią.
Siły agresorów i buntowników były na tyle duże, że powołano dwie duze armie najemne. Jako pierwszego w 921 roku pokonano Hranego. Rok później wybuchło jeszcze powstanie chłopskie w Trenczynie, które jednak dość szybko stłumiono. W marcu 923 r. , Kunik z Czech zgodził się na podpisanie białego pokoju. Jednak problemem wciąż pozostawali buntownicy, którzy dodatkowo zostali zaatakowani przez Bułgarów, którzy niestety, ale przejęli ziemie Mołdawii. Tego samego roku wybuchły jeszcze 2 wojny. Najpierw niejaki Böri zainicjował chłopskie powstanie w Temeszu. A potem zaatakowała republika Wenecka, roszcząc sobie pretensje do handlowego miasta Veglia, połozonego nad Adriatykiem. Wenecjan udało się jednak szybko pokonać, po jednej bitwie, w której ichni doża Giustiniano II wpadł w ręce Węgrów. W 924 roku pośród Bawarów znalazł się krzyżowiec, niejaki Otto z Tyrola, który pod pretekstem świętej wojny chciał najechać nasze ziemie, konkretniej Bawarię. Następnie zrobił to także Poppo z Kempten. Jako, że królowie węgierscy potrzebowali czynnika stabilizującego państwo, to postanowiono ubiec agresorów i samemu przyjąć katolicyzm, jako religię państwową.
W 925 roku, jakby buntów było mało, to następni możni, pod wodzą awarskiego księcia Isperikha Rzeźnika z Transylwanii. Chcieli oni osadzić na tronie Isperikha, pochodzącego z bocznej linii rodu Szemere. Tego roku też ziemie Sulvana, jednego z buntowników zostały podbite przez Berrardo, króla Włoch. Oznaczało to koniec jednego z buntów, tego mniej groźnego. Drugi wygasł dopiero w 930 roku, sukcesem króla Somy. Isperikhowi odebrano tytuł księcia Transylwanii, oraz siłą go nawrócono na katolicyzm. Rok później wybuchła kolejna rebelia. Niejaki Mate z Łuków, zmobilizował ogromne siły, po to aby zwiększyć możliwości Rady działającej przy królu. Wojska króla były na tyle osłabione, że wojnę tę Soma dośc szybko przegrał.
W roku 932 powstały następne 2 koalicje, mające na celu rozbicie władzę króla Somy. Pierwsza z nich zadała abdykacji, droga niepodległości. Z drugą koalicją król Soma postanowił nawet nie toczyć wojny i zgodził się na żądania buntowników. W drugim przypadku toczył wojnę dość długo, ta jednak zakończyła się w chwili śmierci króla, w roku 934. Władzę przejął dotychczasowy książę Austrii – Tador, wychowany przez swą matkę Dilek w kulturze karluckiej, ponadto poganin.

  • Lubię! 1
Odnośnik do komentarza

Dołącz do dyskusji

Możesz dodać zawartość już teraz a zarejestrować się później. Jeśli posiadasz już konto, zaloguj się aby dodać zawartość za jego pomocą.

Gość
Dodaj odpowiedź do tematu...

×   Wklejono zawartość z formatowaniem.   Usuń formatowanie

  Dozwolonych jest tylko 75 emoji.

×   Odnośnik został automatycznie osadzony.   Przywróć wyświetlanie jako odnośnik

×   Przywrócono poprzednią zawartość.   Wyczyść edytor

×   Nie możesz bezpośrednio wkleić obrazków. Dodaj lub załącz obrazki z adresu URL.

Ładowanie
  • Ostatnio przeglądający   0 użytkowników

    • Brak zarejestrowanych użytkowników przeglądających tę stronę.
×
×
  • Dodaj nową pozycję...