Gry historyczne ze stajni Paradoxu

[Keith Flint]

niemniej palenie światyń jest trudne, bo chyba tylko kretyn/hrabia wybiera się pełnym wojskiem na łup.


Ja zainspirowany postacią Olava Trygvassona (tak, czytam dylogie Cherezinskiej o Świetosławie właśnie) zacząłem grać rodem Ynglingów
Pierwszym władcą z tego rodu w CK2 jest Oysteinn z Opplandu. Władca ten popadł w zależnosć od jarla z Zelandii Hroreka złego, niemniej rozszerzył swe władanie na Herjedal i Naumadal. Oysteinn pozostawił po sobie czterech synów Hemminga z Opplandu, Halfdana z Herjedalu i Arnbjorna z Naumadalu, oraz Toke, który chwilowo pozostał bez ziemi. Hemming aby poszerzyć swoje włądanie powybijał braci poza Toke i dodatkowo podbił prowincję Heidmarku. Za czasów tego władcy jarlow Zelandzkich podbił słynny Ragnar Lodbrok, będący jarlem Szwecji. Wódz Hemming jednak zmarł dość młodo, bo w wieku 41 lat, prawdopodobnie zabity przez członka demonicznego kultu Fel, którego zresztą to Hemming był członkiem. Jego następcami byli Toke, który otzymał Oppland i Heidmark, oraz jedyny syn Hemminga Ingólfr, nazywany Ingólfrem młodym, który otrzymał pozostałe ziemie. Niemniej Toke, niczym jego brat szybko pozbył się konkurenta, po czym udało mu się podbić sąsiednie Nidaros. Toke w tym czasie stał sie tak potężnym i bogatym władcą, że wraz z grupą innych możnych poprosił o niepodległość. Ówczesny szwedzki jarl musiał się zgodzić, bo opozycja zebrała prawie trzykrotnie większe siły od niego. Po tym wydarzeniu Toke zaczął się tytułować jarlem Nidaros, niemniej posiadał też ziemię, poza tym obszarem. Następnie nasz władca jako pierwszy z rodu wybrał się za morze, po czym zdobył Strangfjordr, zwany także Ulsterem, ważną bazę wypadową na odległej Zielonej Wyspie. Wtedy Toke poczuł że musi zjednoczyć wszystkie ziemie norweskie, tak aby odeprzeć Szwedów i Duńczyków czychających na te ziemie. Zaczął od podporządkowania sobie dosć silnego władcy Skuliego z Vestfoldu, który władał takze pobliskim Akershusem. W 831 roku Toke poczuł się zbyt pewnie. Zaczął gromadzić wielkie siły i najechał na będących w kryzysie Piktów. Nie docenił jednak rywali, zwłaszcza sojusznika Piktów księcia Northumbrii. Próba podboju ziem Piktów ostatecznie nie zakończyła się powodzeniem, po czym Jarl z Nidaros po tym wydarzeniu skupił się na lizaniu ran i łupienie ziem Chrzęscijańskich i arabskich na południu. Rany się zabliżniły po upływie siedmiu lat, po czym ruszył na niepodległe Hebrydy i dość szybko je zdobył spod władztwa tamtejszego katolickiego władcy. Dwa lata później Toke znów był agresorem, tym razem zaatakował swego północnego sąsiada wodza Samów Asilata. Powodem było, to że Samowie przejęli w swe władanie rdzennie norweskie ziemie Jamtlandu. Po wojnie trwającej dwa lata udało się odbić te ziemię, Następną wojną starego jarla było podporządkowanie sobie wodza plemiennego Klasa, który władał Angermlandem i Laplandią, tak więc ziemiami nie norweskimi. W 846 roku, po tym jak rzeczony wyzej Klas odbił z rąk samów Wschodnią Islandię, Toke mógł się koronować na króla Norwegii, niemniej proces scalania ziemi norweskich nie był zakończony, bo prawie połowa kraju wciąż zostawała w rękach królów Danii, notabene potomków Ragnara Lodbroka. Pierwszą wyprawą wojenną króla Toke, było podbicie kolejnych ziemi na Irlandii, tym razem w łapy Norwegów wpadła prowincja Oriel (Airgalla). W roku 851 Toke chciał skorzystać z niepokojów w królestwie Danii i wypowiedział wojnę Duńczykom. Wyprawa wojenna ta miała za zdobycie bogatego i nieżle zorganizowanego portu w Adger. Nieomal w tym samym czasie wypowiedział nam wojnę dzielny irlandzki wódz Aibchellah z Connachtu, który chciał odzyskać cały Ulster dla katolików. Walcząc na dwa fronty, Toke musiał powołać aż 3 dodatkowe armie plemienne, każda z nich po 2500 wojska. 5000 zołnierzy poszło zaatakować irlandczyków, a 2500 wojska wraz z wojskami wasali, oraz wojskiem regularnym biło się w Szwecji i Danii. W 854 roku wódz z Connachtu skapitulował, po tym jak moje wojsko zdobyło jego jedyną prowincję.Rok później i Duńczycy musieli uznać, że prowincja Adger należy do królestwa Norwegii.Aktualnie mamy rok 860 rok i król Toke stary ma 71 lat. Na terenie księstwa działa piktyjski misjonarz, kto wie, może następny władca będzie już walczył pod znakiem krzyża.

Z ciekawostek - królestwo wschodniej Francji, Burgundii i środkowej Francji są rządzone przez wyznawców religii mojżeszowej z rodu Karlingów. Przypuszczam, że na tamtejszym dworze musiał działać jakiś zdolny Żyd aszkenazyjski, bo przywódcy obu Francji, są również kulturalnie Aszkenazyjczykami
Drugą ciekawostką jest odłączenie się kilku silnych przywódców od sułtanatu Umayyadów i przejście ich pod jurysdykcje państwa Franków, najsilniejszy z nich Assur Abdulrahmanid przyjął chrzest i się chwilowo usamodzielnił, przyjmując tytuł króla Galicji.

[Feanor]

Toke szaleje :) A 71 lat to niezwykły wiek, może raz miałem władcę tak sędziwego :)

[Brachu]

Troke ostry zawodnik.

 

@Keith Flint grasz na jakimś modzie z dlc, że tak kulturowo poszatkowało Francję i Umayadów?

[Keith Flint]

Mam wszystkie dlc, modów żadnych. A co do starych władców, raz miałem piernika, co miał 102 lata, też wikinga zresztą, tylko nawróconego na islam

[Brachu]

Mam wszystkie dlc, modów żadnych. A co do starych władców, raz miałem piernika, co miał 102 lata, też wikinga zresztą, tylko nawróconego na islam

Abstynencja mu służyła

[Draken]

Toke szaleje :) A 71 lat to niezwykły wiek, może raz miałem władcę tak sędziwego :)

Jak ma wysoki wskaźnik health to będzie żył i żył, często zdarza mu się pochować następcę tronu zanim sam odejdzie z tego świata.

 

Sent from my SM-T815 using Tapatalk

[Gacek]

Z serii zwariowanych rozwiązań historycznych: przekształciłem Somerset w odpowiednio królestwo Anglii i cesarstwo Brytanii, ale w międzyczasie Abbasydzi przejęli całe Bizancjum - jedną świętą wojną przejęli Anatolię, a drugą pozostałe ziemie dzisiejszej Grecji, Macedonii i Turcji. Krótko po tym zdarzeniu wybuchły krucjaty, ale zarówno pierwsza (idąca tropem Gotfryda z Bouillon), jak i dwie kolejne (obie o Bizancjum, druga już z potężnym wsparciem cesarstwa brytyjskiego) poniosły z rąk mahometan klęski, przy których porażka rzeczywistej II krucjaty zdawałaby się drobną nauczką.

Krótko po upadku trzeciej krucjaty niejako z rozpędu wyznawcy Mahometa przejęli Sycylię poprzez świętą wojnę, wobec czego odrzuciło mnie od save'a - boję się, że kolejne będzie wątłe i osłabione wojnami ze Słowianami królestwo Włoch, albo moje rosnące posiadłości księstw Gaskonii i Nawarry. Wydaje mi się, że bez niesłychanie pomyślnego zrządzenia losu łączącego jakiś konflikt zewnętrzny z serią niepokojów lokalnych imperium Abbasydów nie będzie możliwe do pokonania, a ekspansja na Skandynawię mi się nie widzi.

[z0nk]

Nie miałem wiele czasu pograć, ale dzieje się w Bizancjum.

I pytanie do mądrych historycznie. Czy doux mogę tłumaczyć jako wielki książę?

 

Moda na sukces z rodziną Burakodopulos odc. 4!

 

Alexander czekał cierpliwie na sfabrykowanie jego roszczeń do Aten. Czuł, że czas mu ucieka gdy 1 września 801 roku choroba przybiła go do łóżka. Popędzał swojego dyplomatę licząc, że zdąży jeszcze swoim dzieciom dać trochę ziemi. Niestety nie doczekał się. Dnia 6 lipca 802 roku niedołężny już Alexander Burakodopulos zmarł. Jego miejsce zajął jego syn, 29-letni Januszos Burakodopulos.

Niech żyje dux Januszos! Był utalentowanym intrygantem o cynicznym podejściu do życia. Niepokojące były za to jego tchórzostwo, łakomstwo, lenistwo i skłonność do paranoi. Zdecydowanie księstwo Achai mogło trafić lepiej. Januszos nie był też wielkim dzieciorobem. Jego dziedzicem był Gregorios, mający dopiero roczek. Ponadto miał dwie córki: Konstantina (10) i Agathe (3). Co ważne obie jeszcze nie zostały zaręczone.

Należy pamiętać, że miał też liczne rodzeństwo, ale problemem był fakt, że mieli oni inne matki. W efekcie nie pałali oni miłością do nowego wodza. Najbardziej mógł go niepokoić drugi syn zmarłego Alexandra, 16-letni Piotros. Był to zdolny dowódca i zarządca, zatem nasz nowy władca momentalnie dał mu tytuł sekelariusza (steward). Ponadto, aby jak najbardziej wkupić się w jego łaski przekazał mu hrabstwo Hellas i zaręczył go z Konstantiną. W sumie to chore, wujek hajtnie się z bratanicą. Najważniejszy dla Januszosa był jednak pakt o nieagresji i względny spokój jeśli chodzi o roszczenia 13 lat młodszego przyrodniego brata.

Dwa tygodnie po przejęciu władzy otrzymał propozycję zostania marszałkiem Cesarstwa Bizantyjskiego, które notabene nadal było targane wojnami domowymi.

 

13 grudnia 803 roku Piotros wpadł na szalony pomysł zorganizowania wyprawy na wschód. Cel: pozyskanie drogich, egzotycznych dóbr. Januszos podjął ryzyko, zainwestował 150 złota i po 4 miesiącach zarobił 500! Ponadto poprawił stosunki z paroma wasalami, a przede wszystkim ze swoim przyrodnim bratem, który zaczął naprawdę przychylnie patrzeć na niego.

Obecnie mamy 1 stycznia 804 roku, dalej czekamy na spreparowanie roszczeń do Aten, a Cesarz zaczął przechylać szalę wojny domowej (trwającej już 5 lat!) na swoją korzyść. W tym czasie stłumił dwa inne bunty i pokonał Bułgarię!

 

A jakie plany ma Januszos. Otóż marzy, aby być egzaltowanym człowiekiem, a jego skupienie to biznes i zarządzanie miastami. Pierwszym celem militarnym będzie hrabstwo Ateny, a jego intryga skupiona jest na hrabim Krety, który chce spreparować roszczenia do Koryntu!

[Feanor]

Dux pierwotnie, w Rzymie oznaczało po prostu wodza. Później w łacinie średniowiecznej zdryfowało w stronę księcia... aczkolwiek trzeba pamiętać, że język polski jest ubogi w sferze bogatej tytulatury średniowiecznej i książę księciu nierówny. Dux to taki książę, który jest ważniejszy od zwykłego księcia. W Anglii powstał od tego termin diuk, czyli książę z rodziny królewskiej. Wielki książę to chyba możliwe tłumaczenie, choć i princepsów (czyli zwykłych książąt) tak nazywano.

[z0nk]

Hmmm słowem lepiej zostać przy wodzu. Wyczytałem na wikipedii great prince jako zamiennik, ale dobrze zrobiłem pytając :D Gry historyczne ze stajni Paradoxu bawią i uczą ;) dzięki za rozjaśnienie Feanor. Przeedytuję mojego posta wyżej więc jutro w pracy :P

[Brachu]

Trzecie podejście do Sobiesława z Kujaw. Kocham tą grę i jej nienawidzę.

 

Na razie podbiłem Galindię i Sambię. Wódz z synem siedzą w ciemnicy, po rewolcie.

 

Sobiesław wziął za żonę Przecławę ze Śląska. Może tym razem nie pójdzie w tango z Marszałkiem i nie pojawi się owoc w postaci potomka.

 

Teraz na celowniku Płock.

 

Wezmę konkubinę z lubieżnością, na wszelki wypadek. Sobiesław jest okrutnym i samowolnym władcą.

[z0nk]

Kocham tą grę i jej nienawidzę.

Idealne podsumowanie tej gry ;) potrafi kopnąć w tyłek, ale i tak bawi ;)

 

W sumie ja zdałem sobie sprawę, że tym:

 

 

zaręczył go z Konstantiną. W sumie to chore, wujek hajtnie się z bratanicą

 

dość nieświadomie faktycznie zacząłem tworzyć modę na sukces z mojej gry :D

 

Edyta pyta czy cytowanie samego siebie to nie są pierwsze objawy narcyzmu? ^^

[Brachu]

ja hajtałem swego syna z moją siostrą, tzn. ojciec ten sam a matki inne

[Draken]

ja hajtałem swego syna z siostrą, tzn. ojciec ten sam a matki inne

Ryzyko, wyjątkiem jest Zoroastrianizm i Valyrianie z AGOT. Tam w pewnym momencie drzewo rodu miałem tak skomplikowane, że gra wariowała i nie wiedziała kto jest kim.

 

Sent from my SM-G930F using Tapatalk

[Gabe]

 

Kocham tą grę i jej nienawidzę.

Idealne podsumowanie tej gry ;) potrafi kopnąć w tyłek, ale i tak bawi ;)

 

 

Ale to jest właśnie w tej grze świetne, bo gdyby kolejne odcinki brzmiały: rok 1000 - stworzyłem Królestwo Polski, rok 1010 - podbiłem ziemie Franków, 1015 - docieram do Jerozolimy, to ta gra nie była by wcale ciekawa :P

[z0nk]

@Gabe - właśnie to w niej jest najzabawniejsze. Wydaje Ci się, że idzie doskonale, wasale Cię kochają, kolejne podboje wychodzą nam tak dobrze jak turkom kebaby, aż tu nawet wypadek na pozornie nic nie znaczącym polowaniu sprawia, że władca ginie i kraj szatkuje się na mniejsze księstwa itp. trzeba chyba umieć wyciągać przyjemność z 'przegrywania' w tej grze

[Draken]

@z0nk bardziej zabawne jest jak nie tyle państwo się rozpadnie co dostaniesz kilkanaście lat regencji

 

Sent from my SM-G930F using Tapatalk

[Feanor]

Rościsław Jednoręki. Tak nazywano króla po Buncie Mnaty, gdyż w walkach pod Hradcem stracił jedną z dłoni, co ciekawie komponowało się z jego żelazną maską. Na szczęście, gdy w 821 roku urodził się jego pierworodny syn (również Rościsław), całe niemal Czechy z ulgą skonstatowały, że kalectwo ojca nie przeszło na syna (co obaliło kilka wczesnych twierdzeń wyjaśniających dziedziczenie cech).

Korzystając ze świeżo zdobytego ogromnego autorytetu, Rościsław Jednoręki przepchnął przez Radę projekt pozwalający królowi na odbieranie lenn krnąbrnym wasalom. Oczywiście pierwszą ofiarą nowego prawa stał się Mnata który stracił tytuł księcia miśnieńskiego i samą prowincję Miśnia. Sukces uczczony został dodatkowo urodzinami drugiego syna władcy, Feanora.

A potem, pewnego lutowego poranka 826 roku, podczas leśnej przejażdżki, na króla spadł deszcz strzał.

Nie zdołał się uchylić.

Nigdy oficjalnie nie wykryto zabójców, ale ja już wiem, kto stał za tym zamachem. Był nim książę Wołogoszczy Tulkaion.

Tulkaion to ciekawa postać. Urodził się jeszcze w 774 roku jako efekt starczych eksperymentów seksualnych Niezamysła Starego, pierwszego króla Czech, który niedługo przed swą śmiercią spłodził trzech synów: Feanora Wytrwałego (rip, zginął na misji dyplomatycznej na Śląsku), Tulkaiona właśnie i Przemysła. Ci dwaj ostatni nie otrzymali po śmierci ojca nic i trochę błąkali się po rozrastających się Czechach w poszukiwaniu fortuny. Przemysł odnalazł ją w 812 roku, po śmierci Feanora Wytrwałego, którego los obdarzył jedynie córkami: odziedziczył dzięki temu księstwo Brandenburgii (ograniczone do jednej prowincji... Hradca na Morawach :) ). Dziś jest ważną personą na praskim dworze, gdyż Hradec to prowincja arcybogata i kolejni władcy Czech zaczęli się z nim liczyć, łącznie z włączeniem go do Rady w randze marszałka. Z kolei Tulkaion...

Tulkaion zyskał tytuł jeszcze szybciej. Na początku IX wieku blisko zaprzyjaźnił się z Unisławem Łowcą Czarownic i gdy ten dokonał w końcu aneksji Wołogoszczy, ofiarował ją druhowi. Co więcej, Tulkaion został też mistrzem szpiegów i dołączył do Rady, budując tam swoją coraz silniejszą pozycję. Z pewnością uważany był za ekscentryka: zapalony sokolnik i poeta - amator, okrutny hedonista z porywami mocnej świątobliwości: z pewnością budził sensację i w swej północnej włości i w Pradze. Był wierny do końca swemu monarsze, wielokrotnie walcząc wprost u jego boku. Tej miłości nie przelał jednak na Rościsława Jednorękiego. Swoją pozycję wykorzystał do stworzenia silnej frakcji w Radzie, która to jego obwołała następcą tronu, z pominięciem Rościsława Młodszego i Feanora. Co więcej, by nie dać przypadkowi żadnych szans, wódz Wołogoszczy postanowił zabić syna swego przyjaciela... co też się i stało. Tulkaion odziedziczył dzięki temu tron, a ponieważ przy okazji miał wielu zauszników w Radzie, to wymógł na niej od razu uchwalenie wysokiej organizacji plemiennej.

By oddać mu sprawiedliwość: porzucił ostatecznie plan wyjęcia z grobowca czaszki zamordowanego Rościsława, którą planował używać w charakterze trzymacza dokumentów.

[Feanor]

U mnie zaczęła się nuda. Wszyscy moi sąsiedzi są na razie za silni na najazd, więc nie ma mowy o poszerzaniu terytorium. Trwa za to kalejdoskop władców.

Tulkaion panował zaledwie rok. Przemyślidzi są mocno dotknięci nowotworowym przekleństwem: król padł jego ofiarą. Miał trzech synów: Niezamysła, Tobiasza i Gerharda. Koronę odziedziczył pierworodny, Niezamysł II Gruby. Niestety, rodowe nieszczęście kroczyło za nim krok w krok. Rak. Niezamysł walczył z nim dzielnie... by w 832 roku zmarł w tajemniczych okolicznościach.

Niezamysł miał dwóch synów, Tulkaiona i Konrada, aczkolwiek starszy z nich miał zaledwie 4 lata. Zmagający się z chorobą nowotworową władca żył w ciągłej bliskości swej śmierci, postanowił więc ze ściśniętym sercem odsunąć na razie swe dzieci od dziedziczenia i swym głosem wysunął kandydaturę innego Przemyślidy, Unisława.

Unisław II, nowy król czeski, pochodził z najstarszej, królewskiej linii dynastii. Był młodszym bratem Rościsława Jednorękiego, ostatniego dotąd króla z tego odłamu Przemyślidów, wodzem Litomierzyc. Nie był przesadnie bystry (0 w State Intrigue!), więc chyba nie on stał za skrytobójstwem poprzedniego monarchy. Za małżonkę miał inną Przemyślidkę, Wojsławę, córkę sławnego Feanora Wytrwałego. Dała mu ona dotąd dwóch synów Unisława i Budziwoja oraz córkę Justynę.

[z0nk]

W związku z tym, że Burakodopulosów opisuję, a wczoraj nie miałem szans do odnotowania niczego odpaliłem sobie stary zapis w Anglii. To jednak ciekawy cyrk jest kiedy w czasie wojny z Walią (zajmującą północną część Irlandii) wpada od południa Francja, a od wschodu spory rajd wikingów. W niespełna 30 minut pozbawiłem się w tym zapisie króla, jego dwóch synów i sporej części ziem :roll:

No i mam w tym zapisie pierwszą królową: Joannę, która jest córką władcy Polski. Ah no i Polska zajmuje sporą część dzisiejszych wschodnich Niemiec i kończy się na Mazowszu. Na południu dotarli do Pragi. Zgodziłem się na ten ślub tylko dlatego, że w czasie zaręczyn zajmowałem obecną Holandię, ale Francuzi wykopnęli mnie z niej z hukiem. Została ona córką młodszego syna i w wieku ledwie 20 lat dostała koronę. Krótko nawet cieszyłem się, że była w tym czasie w ciąży.

Z zapisu uciekłem z płaczem, gdy wybuchły bunty. Szlachta nie chciała Polki na tronie i w poważaniu mieli, że urodziła syna.